Karol Antoniewicz -- bohater czasów zarazy

Szturmowiec.Rzplitej

W krzyżu cierpienie,
w krzyżu zbawienie,
w krzyżu miłości nauka.
Kto Ciebie, Boże, raz pojąć może,
ten nic nie pragnie ni szuka.

W krzyżu osłoda,
w krzyżu ochłoda
dla duszy smutkiem znękanej;
kto krzyż odgadnie, ten nie upadnie
w boleści sercu zadanej.

Każdy z nas śpiewał tę pieśń wiele razy. Mnie najbliższy jest podkreślony dwuwers, ciągle niespełniona obietnica, ale jasna perspektywa.

Zastanawialiście się kiedyś, kto tę pieśń napisał i w jakich okolicznościach?

Otóż Karol Antoniewicz to zrobił. https://pl.wikipedia.org/wiki/Karol_Antoniewicz



Ormianin. Kolo najpierw skończył prawo, potem z godnością zwalczał towarzyszy radzieckich w ramach wojny polsko-radzieckiej 1830-31. Następnie się ożenił i miał z żoną Zofią pięcioro dzieci.

Wszystko pięknie, przy czym wszystkie dzieci, po kolei, zachorowały na cholerę i zmarły. Wtedy właśnie napisał cytowaną pieśń. Rozstali się z żoną. Ona wstąpiła do szarytek (i wkrótce zmarła), on do jezuitów. Został kaznodzieją i poetą, był wszędzie, prawdziwym był Wszechpolakiem. Czytam, że zasłużył się nawet podczas rzezi galicyjskiej.

W końcu trafił do Obry w Wielkopolsce, gdzie znów spotkała go cholera. Czytałem, że spotkał chłopskie małżeństwo. Oboje byli tak wycieńczeni, że leżeli na gnoju w chlewie i nie mogli wstać. Żeby wysłuchać ich spowiedzi, położył się przy obojgu. Tak się zaraził i umarł.

Dziś się dowiedziałem, że i "Chwalcie łąki umajone" on napisał.

https://pl.wikisource.org/wiki/Autor:Karol_Antoniewicz

Dlaczego ten kolo nie został jeszcze ogłoszony świętym -- to dla mnie zagadka, wielka tajemnica klechów.

los

Dodajmy, że przez te siedem lat zdołał rozliczyć +5 dzieci -5 dzieci.
Jak po drodze skończył prawo i zwalczał Moskala, to się już wogle w mojej głowiźnie nie mięści.

Wystarczy dowolny życiorys z czasów przeszłych. Taki np. Asnyk

Pochodził z rodziny szlacheckiej. Był synem Kazimierza, powstańca listopadowego, który po odbyciu kary zesłania osiedlił się w Kaliszu i trudnił się handlem skórami (na czym dorobił się znacznego majątku i następnie otworzył hotel i księgarnię), i Konstancji z Zagórowskich. Został ochrzczony w miejscowym kościele św. Mikołaja Biskupa[3]; ojcem chrzestnym Adama został Walenty Stanczukowski. W 1849 rozpoczął naukę w Wyższej Szkole Realnej w Kaliszu, w której zawarł przyjaźń m.in. z braćmi Agatonem i Stefanem Gillerami i gdzie w 1853 złożył egzamin dojrzałości. W Kaliszu mieszkał do 1856, po czym wyjechał do Warszawy, gdzie podjął studia w Instytucie Gospodarstwa Wiejskiego i Leśnictwa w Marymoncie (1856), następnie w Akademii Medyko-Chirurgicznej w Warszawie (1857–1859) oraz na uniwersytetach we Wrocławiu (1859–1860), gdzie działał w Towarzystwie Literacko-Słowiańskim, Paryżu (1861) i Heidelbergu (1861–1862). Brał udział w ruchu spiskowym; w 1860 został aresztowany i uwięziony w X Pawilonie Cytadeli Warszawskiej. W powstaniu styczniowym był członkiem wrześniowego Rządu Narodowego[4]. W latach 1864–1867 przebywał za granicą, w 1866 uzyskał doktorat z filozofii na Uniwersytecie Ruprechta i Karola w Heidelbergu. Po powrocie do kraju mieszkał we Lwowie, a w 1870 osiadł w Krakowie. Debiutował w 1870 na łamach dziennika „Kaliszanin” wierszem Rodzinnemu miastu (w tym samym dzienniku i w tym samym roku debiutowała Maria Konopnicka).

W 1875 ożenił się z Zofią Kaczorowską, z którą miał syna Włodzimierza. W styczniu 1882 został wydawcą krakowskiego dziennika „Reforma”, przemianowanego w listopadzie tego roku na „Nową Reformę”, której redaktorem odpowiedzialnym był od grudnia 1889 do stycznia 1895. Od 1884 był radnym miejskim w Krakowie. W 1889 został posłem do galicyjskiego Sejmu Krajowego. W 1890 przewodniczył sprowadzeniu z Paryża prochów Adama Mickiewicza. Był jednym z założycieli Towarzystwa Szkoły Ludowej w Krakowie (1882) i członkiem honorowym TSL[5]. Podejmował wyprawy wysokogórskie w Tatry – był jednym z pierwszych członków Towarzystwa Tatrzańskiego. Wiele podróżował po Europie. W 1888 odbył podróż do Włoch, na Sycylię, Maltę i północne wybrzeże Afryki, zakończoną w Marsylii. W 1894 odbył podróż na Cejlon i do Indii. Został pochowany w Krypcie Zasłużonych na Skałce w Krakowie.

Powstaniec, członek rządu, doktor filozofii, wydawca dziennika, organizator szkolnictwa, radny miejski, poseł do sejmu, taternik i podróżnik, w wolnych chwilach poeta. Żył lat 58.

MarianoX

Takoż gen. Mariusz Zaruski:

za wiki:

"Postać wszechstronna – fotografik, malarz, poeta i prozaik. Marynarz, żeglarz i podróżnik. Konspirator, zesłaniec, legionista, ułan, wreszcie generał brygady i adiutant generalny prezydenta RP. Taternik, grotołaz, ratownik górski, instruktor i popularyzator narciarstwa i turystyki górskiej. Założyciel Tatrzańskiego Ochotniczego Pogotowia Ratunkowego. Instruktor harcerski ZHP i wychowawca młodzieży.
(...)
Dążył do realizowania praktycznego morskiego wychowania młodego pokolenia. Wraz z Antonim Aleksandrowiczem zorganizował Yacht Klub Polski i wpłynął na zaopatrzenie go w pierwszy w kraju pełnomorski jacht, nazwany „Witeź”. Był też pierwszym komandorem YKP. Z jego też inicjatywy powstała Liga Morska i Rzeczna (później Liga Morska i Kolonialna)."

Aha - jeszcze:

"Również przez całe życie intensywnie ćwiczył, zachowując wysportowaną sylwetkę do późnej starości."

Choć Chuck Norris zrobił wszystkie pompki, to tylko Mariusz Zaruski był wszystkim.

Takwięc tego...