Św. Henryk - 13 lipca
W Polsce mało czczony święty. Tylko dwie parafie pod wezwaniem św. Henryka na terenie Polski: Wrocław i Sulęcin.
Sulęcin nadany Templariuszom w 1241 r. Po kasacie templariuszy i sporach z margrabiami brandenburskimi i Wittelsbachami w roku 1350 miasto i okolice ostatecznie przeszły na własność joannitów, w których władaniu pozostały aż do 1810 roku.
Kościół św. Henryka konsekrowany został 15 lipca 1862 r. W 1870 r. świątynia ta otrzymała status parafii. W 1925 r. liczba katolików w samym Sulęcinie wynosiła tylko 190 osób.
W czasie II wojny światowej kościół wraz z plebanią szczęśliwie ocalał.
Kościół w Sulęcinie
th.bing.com/th/id/OIP.zh6aGtUmYcJldmaqqrYRfQHaGL?pid=Api&rs=1
Kościół we Wrocławiu
swhenryk.wroclaw.pl/images/anielski_przystanek/kalendarz_2019/foto01.jpg
"W wojnie z Bolesławem Chrobrym złączył się przymierzem z pogańskimi Lutykami i Redarami. Wojna toczyła się o przyłączenie Słowian Nadodrzańskich do Polski albo do Niemiec. Długotrwała wojna zakończona została pokojem w Budziszynie, na mocy którego część plemion słowiańskich została przy Polsce, inne przy Niemczech (1018). W roku 1004 Henryk wznowił biskupstwo w Merserburgu i utworzył nowe w Bamberdze (1007) jako biskupstwo misyjne. Wyposażył również bogato katedry w Bazylei, Strasburgu i Ratyzbonie.
14 lutego 1014 roku udał się wraz ze swoją małżonką do Rzymu, gdzie w bazylice św. Piotra papież Benedykt VIII dokonał ich uroczystej koronacji. W drodze powrotnej cesarz podniósł opactwo w Bobbio do godności biskupstwa. W Weronie spotkał się ze św. Romualdem. Dbał o to, by stolice biskupie były obsadzane najgodniejszymi pasterzami. Fundował też liczne klasztory. W 1022 roku na prośbę papieża wyruszył przeciwko cesarzowi wschodniemu, który zagrażał granicznym częściom Włoch. Udał się aż na samo południe Italii i zawarł przymierze w tej sprawie z księciem Normanów.
Kiedy przygotowywał się po raz drugi do wyprawy wojennej do Włoch, zmarł koło Getyngi 13 lipca 1024 roku. Nie pozostawił po sobie potomka. Przypisywano to ślubowi dziewictwa, jaki miał złożyć ze swoją małżonką Panu Bogu. Został pochowany w wybudowanej przez siebie katedrze w Bambergu obok swojej żony, św. Kunegundy. Tam też głównie doznawał czci. Do chwały świętych wyniósł Henryka papież bł. Eugeniusz III w roku 1146 r."
Sulęcin nadany Templariuszom w 1241 r. Po kasacie templariuszy i sporach z margrabiami brandenburskimi i Wittelsbachami w roku 1350 miasto i okolice ostatecznie przeszły na własność joannitów, w których władaniu pozostały aż do 1810 roku.
Kościół św. Henryka konsekrowany został 15 lipca 1862 r. W 1870 r. świątynia ta otrzymała status parafii. W 1925 r. liczba katolików w samym Sulęcinie wynosiła tylko 190 osób.
W czasie II wojny światowej kościół wraz z plebanią szczęśliwie ocalał.
Kościół w Sulęcinie
th.bing.com/th/id/OIP.zh6aGtUmYcJldmaqqrYRfQHaGL?pid=Api&rs=1
Kościół we Wrocławiu
swhenryk.wroclaw.pl/images/anielski_przystanek/kalendarz_2019/foto01.jpg
"W wojnie z Bolesławem Chrobrym złączył się przymierzem z pogańskimi Lutykami i Redarami. Wojna toczyła się o przyłączenie Słowian Nadodrzańskich do Polski albo do Niemiec. Długotrwała wojna zakończona została pokojem w Budziszynie, na mocy którego część plemion słowiańskich została przy Polsce, inne przy Niemczech (1018). W roku 1004 Henryk wznowił biskupstwo w Merserburgu i utworzył nowe w Bamberdze (1007) jako biskupstwo misyjne. Wyposażył również bogato katedry w Bazylei, Strasburgu i Ratyzbonie.
14 lutego 1014 roku udał się wraz ze swoją małżonką do Rzymu, gdzie w bazylice św. Piotra papież Benedykt VIII dokonał ich uroczystej koronacji. W drodze powrotnej cesarz podniósł opactwo w Bobbio do godności biskupstwa. W Weronie spotkał się ze św. Romualdem. Dbał o to, by stolice biskupie były obsadzane najgodniejszymi pasterzami. Fundował też liczne klasztory. W 1022 roku na prośbę papieża wyruszył przeciwko cesarzowi wschodniemu, który zagrażał granicznym częściom Włoch. Udał się aż na samo południe Italii i zawarł przymierze w tej sprawie z księciem Normanów.
Kiedy przygotowywał się po raz drugi do wyprawy wojennej do Włoch, zmarł koło Getyngi 13 lipca 1024 roku. Nie pozostawił po sobie potomka. Przypisywano to ślubowi dziewictwa, jaki miał złożyć ze swoją małżonką Panu Bogu. Został pochowany w wybudowanej przez siebie katedrze w Bambergu obok swojej żony, św. Kunegundy. Tam też głównie doznawał czci. Do chwały świętych wyniósł Henryka papież bł. Eugeniusz III w roku 1146 r."
Otagowano:
0
Aby napisać komentarz, musisz się zalogować lub zarejestrować.
Komentarz
Mnie zainteresował patron na 12. Jest nim św. Brunon Kwerfurtu, o którym poczytałam sobie tu https://opoka.org.pl/biblioteka/T/TS/swieci/s_brunon_z_kwerfurtu.html i się mi podoba ten patron.
W ikonografii najczęściej ukazuje się św. Brunona podróżującego na osiołku i głoszącego Ewangelię.
Taki wątpliwy święty jest przekazem do Polaków - że samo składanie rączek do chrześcijaństwa nie wystarczy, bo Kościół jako instytucja różne decyzje podejmuje. Polska Chrystusowi też jest potrzebna i warto o nią walczyć - nawet jeśli wrogowie wycierają sobie mordy bogobojnością.
tak więc kościół w Piekarach powstał (pierwszy zapis 1303 rok) pod wzgórzem Cerekwica, na szczycie Cerekwicy jest kościół kalwaryjski
i tereeny te były pod zasięgiem Państwa Wielko Morawskiego