Dzień chorego - NMP z Lourdes - 11 tutego
W tym dniu w kościołach będzie udzielany sakrament chorych.
Kto i jak często może przyjmować sakrament namaszczenia chorych?
Odpowiadając na tak postawione pytanie, warto kierować się myślą podaną przez Sobór Watykański II w Konstytucji o liturgii świętej, gdzie odnośnie do namaszczenia chorych wyraźnie zaznaczono, że nie jest on sakramentem przeznaczonym tylko dla tych, którzy znajdują się w ostatecznym niebezpieczeństwie utraty życia, ale odpowiednia pora na przyjęcie tego sakramentu jest już wówczas,...
Odpowiadając na tak postawione pytanie, warto kierować się myślą podaną przez Sobór Watykański II w Konstytucji o liturgii świętej, gdzie odnośnie do namaszczenia chorych wyraźnie zaznaczono, że nie jest on sakramentem przeznaczonym tylko dla tych, którzy znajdują się w ostatecznym niebezpieczeństwie utraty życia, ale odpowiednia pora na przyjęcie tego sakramentu jest już wówczas, gdy wiernym zaczyna grozić niebezpieczeństwo śmierci z powodu choroby lub starości (por. KL nr 73; KKK nr 1528). W związku z tym, że właściwym momentem na przyjęcie tego sakramentu jest czas choroby lub starość, co może prowadzić do śmierci (por. kan. 1004 §1 KPK), trzeba zawsze starać się obiektywnie spojrzeć na siebie i nie bać się prawdy dotyczącej stanu własnego zdrowia. Do przyjęcia namaszczenia chorych upoważniają dwie okoliczności - choroba i starość. Odnośnie do choroby, nie wymaga się pewności ciężkiej choroby, wystarczy jedynie prawdopodobieństwo takiego stanu. W razie wątpliwości warto zasięgnąć rady lekarza opiekującego się chorym. Sytuacją usprawiedliwiającą przyjęcie tego sakramentu jest bliskość operacji chirurgicznej, która najczęściej jest spowodowana chorobą, wiążącą się z niebezpieczeństwem utraty życia. Sakramentu chorych można udzielać również dzieciom, które cechuje używanie rozumu (por. kan. 1004 §1 KPK), a więc mają co najmniej 7 lat. Znaczy to m.in., że można im udzielić tego sakramentu jeszcze przed przystąpieniem do I Komunii Świętej.
Kolejnym motywem pozwalającym na przyjęcie sakramentu chorych jest podeszły wiek. Osobom w podeszłym wieku można udzielić sakramentu chorych nawet wtedy, gdy dobrze się czują, tzn. nie są poważnie chore. Uznaje się, że sama starość niesie z sobą niebezpieczeństwo śmierci.
Co do częstotliwości przyjmowania tego sakramentu nie można podać konkretnej liczby, mimo to warto zwrócić uwagę na określone okoliczności. Namaszczenie chorych można przyjmować wielokrotnie, wszystko zależy od stanu zdrowia czy częstotliwości zachorowań danej osoby.
Warto w tym miejscu zaznaczyć, że istnieje bardzo różne nastawienie chorych do przyjmowania tego sakramentu. Zasadniczo, osoby przygotowujące się do operacji czy osoby starsze podczas ogólnych celebracji połączonych z udzielaniem sakramentu chorych często same proszą o udzielenie im tego sakramentu. Trudniej na niego decydują się ci, którzy znajdują się w niebezpieczeństwie utraty życia, przebywający w szpitalach. Z relacji kapelanów szpitalnych wiadomo, że wielu ludziom sakrament ten często kojarzy się z tzw. "ostatnim namaszczeniem", wydaje się im, że po przyjęciu tego sakramentu czeka ich nieunikniona śmierć. Bojąc się śmierci, odwlekają przyjęcie sakramentu chorych. Potrzeba nieraz wielu cierpliwych słów perswazji ze strony kapłana, by skutecznie wytłumaczyć choremu, iż proponowany sakrament niesie pojednanie z Bogiem i uzdrowienie duchowe, a także cielesne, jeśli jest to wolą Bożą. Nie ma więc podstaw, by się bać go przyjąć. Jeśli ktoś często, z powodu takiej czy innej choroby, popada w niebezpieczeństwo utraty życia, zawsze w takiej sytuacji może przyjąć ten sakrament. Może również zdarzyć się w trakcie trwania jednej choroby, że stan zdrowia pacjenta się pogorszył, wówczas, mimo że udzielono już raz tego sakramentu, można uczynić to po raz kolejny (por. kan. 1004 §2 KPK). Ogólnie można powiedzieć, że warunkiem powtórzenia namaszczenia chorych jest ciężka choroba, która nastąpiła już po wyzdrowieniu lub pogorszenie się stanu zdrowia w czasie trwania tej samej choroby, gdy niebezpieczeństwo stało się poważniejsze.
W sytuacji starości, gdy stan zdrowia jest stabilny, nie ma potrzeby powtarzać przyjmowania tego sakramentu. Sytuacja się zmienia, gdy osoba starsza zachoruje, wtedy sakrament namaszczenia chorych można przyjmować według zasad odnoszących się do ludzi chorych.
Kto i jak często może przyjmować sakrament namaszczenia chorych?
Odpowiadając na tak postawione pytanie, warto kierować się myślą podaną przez Sobór Watykański II w Konstytucji o liturgii świętej, gdzie odnośnie do namaszczenia chorych wyraźnie zaznaczono, że nie jest on sakramentem przeznaczonym tylko dla tych, którzy znajdują się w ostatecznym niebezpieczeństwie utraty życia, ale odpowiednia pora na przyjęcie tego sakramentu jest już wówczas,...
Odpowiadając na tak postawione pytanie, warto kierować się myślą podaną przez Sobór Watykański II w Konstytucji o liturgii świętej, gdzie odnośnie do namaszczenia chorych wyraźnie zaznaczono, że nie jest on sakramentem przeznaczonym tylko dla tych, którzy znajdują się w ostatecznym niebezpieczeństwie utraty życia, ale odpowiednia pora na przyjęcie tego sakramentu jest już wówczas, gdy wiernym zaczyna grozić niebezpieczeństwo śmierci z powodu choroby lub starości (por. KL nr 73; KKK nr 1528). W związku z tym, że właściwym momentem na przyjęcie tego sakramentu jest czas choroby lub starość, co może prowadzić do śmierci (por. kan. 1004 §1 KPK), trzeba zawsze starać się obiektywnie spojrzeć na siebie i nie bać się prawdy dotyczącej stanu własnego zdrowia. Do przyjęcia namaszczenia chorych upoważniają dwie okoliczności - choroba i starość. Odnośnie do choroby, nie wymaga się pewności ciężkiej choroby, wystarczy jedynie prawdopodobieństwo takiego stanu. W razie wątpliwości warto zasięgnąć rady lekarza opiekującego się chorym. Sytuacją usprawiedliwiającą przyjęcie tego sakramentu jest bliskość operacji chirurgicznej, która najczęściej jest spowodowana chorobą, wiążącą się z niebezpieczeństwem utraty życia. Sakramentu chorych można udzielać również dzieciom, które cechuje używanie rozumu (por. kan. 1004 §1 KPK), a więc mają co najmniej 7 lat. Znaczy to m.in., że można im udzielić tego sakramentu jeszcze przed przystąpieniem do I Komunii Świętej.
Kolejnym motywem pozwalającym na przyjęcie sakramentu chorych jest podeszły wiek. Osobom w podeszłym wieku można udzielić sakramentu chorych nawet wtedy, gdy dobrze się czują, tzn. nie są poważnie chore. Uznaje się, że sama starość niesie z sobą niebezpieczeństwo śmierci.
Co do częstotliwości przyjmowania tego sakramentu nie można podać konkretnej liczby, mimo to warto zwrócić uwagę na określone okoliczności. Namaszczenie chorych można przyjmować wielokrotnie, wszystko zależy od stanu zdrowia czy częstotliwości zachorowań danej osoby.
Warto w tym miejscu zaznaczyć, że istnieje bardzo różne nastawienie chorych do przyjmowania tego sakramentu. Zasadniczo, osoby przygotowujące się do operacji czy osoby starsze podczas ogólnych celebracji połączonych z udzielaniem sakramentu chorych często same proszą o udzielenie im tego sakramentu. Trudniej na niego decydują się ci, którzy znajdują się w niebezpieczeństwie utraty życia, przebywający w szpitalach. Z relacji kapelanów szpitalnych wiadomo, że wielu ludziom sakrament ten często kojarzy się z tzw. "ostatnim namaszczeniem", wydaje się im, że po przyjęciu tego sakramentu czeka ich nieunikniona śmierć. Bojąc się śmierci, odwlekają przyjęcie sakramentu chorych. Potrzeba nieraz wielu cierpliwych słów perswazji ze strony kapłana, by skutecznie wytłumaczyć choremu, iż proponowany sakrament niesie pojednanie z Bogiem i uzdrowienie duchowe, a także cielesne, jeśli jest to wolą Bożą. Nie ma więc podstaw, by się bać go przyjąć. Jeśli ktoś często, z powodu takiej czy innej choroby, popada w niebezpieczeństwo utraty życia, zawsze w takiej sytuacji może przyjąć ten sakrament. Może również zdarzyć się w trakcie trwania jednej choroby, że stan zdrowia pacjenta się pogorszył, wówczas, mimo że udzielono już raz tego sakramentu, można uczynić to po raz kolejny (por. kan. 1004 §2 KPK). Ogólnie można powiedzieć, że warunkiem powtórzenia namaszczenia chorych jest ciężka choroba, która nastąpiła już po wyzdrowieniu lub pogorszenie się stanu zdrowia w czasie trwania tej samej choroby, gdy niebezpieczeństwo stało się poważniejsze.
W sytuacji starości, gdy stan zdrowia jest stabilny, nie ma potrzeby powtarzać przyjmowania tego sakramentu. Sytuacja się zmienia, gdy osoba starsza zachoruje, wtedy sakrament namaszczenia chorych można przyjmować według zasad odnoszących się do ludzi chorych.
0
Aby napisać komentarz, musisz się zalogować lub zarejestrować.
Komentarz
A co do "żeby chory nie pomyślał", to przypomina mi się historia mojej Prababci Toli, która w wieku 91 lat odchodziła na raka. Gdy zobaczyła że wchodzi do niej ksiądz z sakramentami, rozpromieniła Jej się cała twarz aż ksiądz był pod wrażeniem. Powiedział, że rzadko spotyka się z takimi reakcjami.
Przyjmowałam niemal przed każdą operacją.
Bogu dzięki za ten sakrament.
+
*
"Podstawą tronu Bożego są sprawiedliwość i prawo; przed Nim kroczą łaska i wierność."
Księga Psalmów 89:15 / Biblia Tysiąclecia