Droga Krzyżowa z bł. o. Alfonsem Mazurkiem, męczennikiem
Błogosławiony Alfons Maria Mazurek jeden z męczenników wyniesionych na ołtarze przez Ojca Św. Jana Pawła II w czasie pielgrzymki do Ojczyzny (czerwiec 1999).
Urodzony 1.03.1891 roku w Baranówce pod Lubartowem w diecezji lubelskiej, w rolniczej rodzinie. W sierpniu 1903 roku jako dwunastoletni chłopiec przybył do Wadowic i rozpoczął naukę w karmelitańskim gimnazjum, gdzie w 1906 roku poznaje o. Rafała Kalinowskiego pełniącego funkcję przeora w wadowickim klasztorze. Jest przekonany o świętości przełożonego.
W jesieni 1912 r. składa uroczyste śluby zakonne. Ceniąc sobie bardzo dar powołania, czyni wiele postanowień. Odniesieniem jego życia staje się Chrystus ubogi i posłuszny. Wybrany przeorem w czerneńskim klasztorze w roku 1930, wykazuje wiele zdolności. Jest wspaniałym gospodarzem. Dbając o stronę materialną, troszczy się równocześnie o dobra duchowe zakonu. Sam dawał przykład gorliwej służby zakonnej.
W roku 1944 jego życie zostało brutalnie przerwane, zginął z rąk Niemców rozstrzelany w Nawojowej Górze. Na śmierć szedł z różańcem w ręku, polecając się Matce Bożej, która była dla o Alfonsa wzorem cierpienia i umierania dla Chrystusa.
Na miejscu śmierci wspólnota zakonna umieściła napis: „Zwyciężyłeś zwycięstwem Boga (...), bo gdy świat broczył, szukał Pan ofiary, co by miłością przemogła nienawiść”.
Beatyfikowany w czerwcu 1999 r. przez Ojca Św. Jana Pawła II wraz z innymi męczennikami polskimi.
Modlitwa wstępna
Panie Jezu Chryste, Ty jesteś dawcą życia ludzkiego. Ty jesteś dawcą różnorakich powołań. Oto jest z nami na drodze Twej męki Twój wierny sługa – karmelitański zakonnik, który własną krwią zaświadczył o swej przynależności do Ciebie. On to tracąc życie „zwyciężył zwycięstwem Boga”. Któż z nas wie, kiedy i w jaki sposób wezwiesz nas do Siebie? Jedno wiemy! – godni będziemy stanąć przed Tobą, gdy w swym życiu zło dobrem będziemy zwyciężać, zapatrując się jak bł. o. Alfons w Maryję – wzór życia i umierania dla Chrystusa i w Nim; Służebnicę Pańską zawsze pełniącą wolę Ojca niebieskiego. O tę łaskę dziś pragniemy prosić Cię, Panie, abyśmy doskonale wypełniali wolę Twoją – którą jest to, byśmy się wzajemnie miłowali, byśmy miłowali także nieprzyjaciół, nieśli miłość tam, gdzie panuje nienawiść.
Komentarz
Stacja pierwsza – Skazanie
Umieć przyjąć wzgardę jak Chrystus
Ofiaruję się na wszelkie wzgardy, upokorzenia, dokuczliwości innych, a za łaską Bożą postanawiam to jak najcierpliwiej znosić, zapatrując się na Jezusa i Świętych oraz unikać wszelkich żartów i dokuczliwości.
Jezu, przyjmujący niesprawiedliwy wyrok, naucz nas zło dobrem zwyciężać.
+++
*
"Podstawą tronu Bożego są sprawiedliwość i prawo; przed Nim kroczą łaska i wierność."
Księga Psalmów 89:15 / Biblia Tysiąclecia
Stacja druga – Przyjęcie krzyża
Przyjęcie krzyża – drogą do większej miłości Boga
Przez cierpienie jedynie i przez krzyże, a nie inną drogą można dojść do wielkiej miłości Boga i do prawdziwego z Nim zjednoczenia. Krzyż więc nie jest karą, ale największą łaską Bożą, której tylko miłośnikom swoim udziela. Im mocniej serce skłania się ku stworzeniom, tym dalej oddala się od Boga.
Jezu, obarczony krzyżem, naucz nas zło dobrem zwyciężać.