Pamiętacie sprawę "reaktywacji" spółki Giesche?

extraneus

To precedensowy wyrok. Sąd bodaj pierwszy raz skazał na surowe kary osoby biorące udział w reprywatyzacji. Pięciu oskarżonych - radcę prawnego z Sopotu i akcjonariuszy Giesche - sąd uznał za winnych działania w celu uzyskania nienależnej korzyści majątkowej.

Prokuratura oskarżyła ich, że wspólnie i w porozumieniu wymyślili i chcieli zrealizować oszukańczy plan mający na celu uzyskanie odszkodowań lub zwrotu w naturze działek, które należały do przedwojennego przedsiębiorstwa Giesche.

Do spółki należały kopalnie, huty, fabryki. Wybudowała też osiedla Nikiszowiec i Giszowiec w Katowicach. W 1926 r. niemiecki akcjonariat spółki przejęli Amerykanie.

Po wojnie firma została znacjonalizowana, ale o jej majątek upomniały się USA. W 1960 r. podpisano ugodę. PRL wypłacił 40 mln dol. odszkodowania. Amerykanie zrezygnowali z roszczeń i odesłali do Polski 44 skrzynie pełne przedwojennych akcji i obligacji należących do amerykańskich inwestorów. Akcje nie zostały jednak zniszczone, wypłynęły na rynku antykwarycznym.

Oskarżeni odkupili akcje od kolekcjonera, reaktywowali przedwojenną spółkę Giesche, która nie została wykreślona z przedwojennego rejestru handlowego, zwołali walne i wybrali spośród siebie zarząd.

Od 2006 r., przedstawiając się jako spadkobiercy praw spółki, zaczęli składać wnioski o zwrot mienia do skarbu państwa, Katowickiego Holdingu Węglowego i spółdzielni mieszkaniowej. Roszczenia wyceniano na 341 mln zł i mogły objąć jedną trzecią Katowic.

Gdy sprawę nagłośniono, reaktywowaną spółką zainteresowała się prokuratura. Stwierdziła, że doszło do oszustwa, i oskarżyła "spadkobierców". Stołeczny sąd skazał trzy osoby na pięć lat bezwzględnego więzienia i grzywny po 540 tys. zł.

Sąd przyjął, że oskarżeni wiedzieli, że akcje mają jedynie walor kolekcjonerski, a mimo to wywodzili z nich prawa jako sukcesorzy przedwojennej spółki. Nie poinformowali też urzędów i sądów, do których składali wnioski z roszczeniami, o charakterze akcji.

Pozostali dwaj oskarżeni zostali skazani na trzy i pół roku więzienia i po 300 tys. zł grzywny.

Wobec czterech osób sąd orzekł zakaz zajmowania najwyższych stanowisk w spółkach, a radca prawny dostał zakaz wykonywania zawodu przez pięć lat. Sąd orzekł, że wyrok ma być opublikowany na stronie urzędu miasta w Katowicach i ma na niej pozostać przez rok.

Wyrok nie jest prawomocny. Najpewniej będą apelacje, bo oskarżeni już wystąpili o jego uzasadnienie.

Niezależnie od tej sprawy prokuraturze udało się wcześniej podważyć w sądzie reaktywację Giesche. W 2013 r. sąd rejonowy w Katowicach wznowił postępowanie i oddalił wniosek o zwołanie walnego zgromadzenia akcjonariuszy. Podtrzymał to sąd okręgowy.

Przeklejka z GWienka.

Szturmowiec.Rzplitej

Nu nu.
Amatorszczyzna. Esbe ukradło pół kraju i biją im brawo.

Rafał

To już drugi, po samochodowo-ubezpieczeniowym, wątas o prawie własności. Mnie pchają one coraz bardziej w kierunku przebrzydłego etatyzmu i socyalizmu. Bo jak przystaniemy na to prawo własności jako na prawo podstawowe to zawsze kończy się próbą jego sakralizacji i odmowie jego ograniczenia. A przecież prawo własności jest ograniczone z natury jak samo życie na tym świecie. To że nasze doczesne ciała pomrą przyznają nawet najzagorzalsi liberałowie i wolnorynkowcy, ale równocześnie starają się uczynić własność wieczną. Jaki wniosek praktyczny jest z mojego socyalistycznego podejścia? Ano taki, że wszystko jedno czy Esbe ukradło czy niesłusznie się wzbogaciło czy wykorzystało swoją nabytą przemocą i oszustwem w PRL przewagę kompetencji na starcie III RP to IV RP może im to pozabierać bo tak lud IV RP chce z powodu pożądania nie tych dóbr tylko sprawiedliwości.

KazioToJa

1. ważne jest co kupowali. Oni nie kupowali akcji tylko materialne potwierdzenie nabycia akcji.
2. święte prawo własności wcale nie jest takie święte. W zasadzie jest emanacją istnienia państwa, bez państwa masz tylko tyle, ile jesteś w stanie zgromadzić i obronić. Dlatego dziwne jest gdy ludzie, którzy coś posiadają, są przeciwnikami istnienia państwa. I dlatego niedziwne jest, że utrzymanie państwa powinno spoczywać na barkach ludzi, którzy coś posiadają.

Rafał

Z tym stosunkiem właścicieli do państwa sprawa jest nieco bardziej złożona. Dotyczy ta złożoność w szczególności państwa zmieniającego ustrój tj państwa w transformacji. Istotnym, jeśli nie najważniejszym, elementem transformacji jest zmiana stosunków własnościowych. Innymi słowy jedni tracą własność a inni zyskują. W przypadku Polski to się nazywało prywatyzacją. To co było rzekomo wspólne, tj państwowe czy też wedle socjalistycznej mowy społeczne, miało przejść w ręce prywatne - być sprzedane lub rozdane w ramach powszechnej prywatyzacji lub prywatyzacji pracowniczej. W praktyce prywatyzację pracowniczą i powszechną zredukowano do minimum - do listka figowego prawdziwej prywatyzacji. Ta prawdziwa miała dwa zasadnicze składniki. Pierwszy to tzw uwłaszczenie nomenklatury a realnie szerzej - komuchów i ich współpracowników czyli de facto polegała na formalnym uznaniu stanu rzeczywistego z PRL, gdy ta sama grupa wykonywała prawa własności w imieniu społeczeństwa. Drugim składnikiem była wyprzedaż majątku państwowego w promocji zagranicznym inwestorom wskazywanym dyskretnie przez ich państwa. To była cena za akceptację pierwszej formy i wejście do zachodnich struktur. Przydługie streszczenie ale służy wyjaśnieniu czemu potrzebne było słabe państwo. Silne by na to nie pozwoliło, albo przynajmniej istotnie wpłynęło na proces - inny byłby skład i proporcje udziałów beneficjentów transformacji - zapewne byłoby wykluczenie większości komuchów i ich współpracowników oraz ograniczenie udziału zagranicznego kapitału, a przynajmniej skali promocji dla niego. Postawa beneficjentów transformacji zupełnie się zmienia po jej zaawansowaniu - gdy nowe stosunki własnościowe są już ukształtowane. Wtedy potrzebne jest silniejsze państwo do ich obrony - stąd inwigilacja oraz instytucje stojące na straży tej własności, szczególnie wymiaru sprawiedliwości. Kształt tego silnego państwa miał zależeć od układu sił własnościowych. Ponieważ cena transformacji była wysoka i przewagę uzyskał kapitał zachodni należało, dla ochrony jego interesów nadal jednak związanych z lokalnymi właścicielami wywodzącymi się z komuchów i ich współpracowników, ukształtować państwo postkolonialne czyli zależne od krajów pochodzenia kapitału lub ich organizacji. W transformacji wydatnie pomogli dokooptowani do obu grup nowych właścicieli wybrani prominentni przedstawiciele niekomunistycznej większości tj tzw dawnej opozycji demokratycznej. Mieli oni dawne związki finansowe i agenturalne zarówno z komuchami jak i państwami zwalczającymi komuchów. To w skrócie historia transformacji PRL w III RP.
Z uwagi na powyższe PiS, reprezentujący projekt IV RP, jest w Polsce i za granicą, wśród właścicieli III RP, postrzegany jako siła rewolucyjna realizującą kolejną transformację śmiertelnie zagrażającą ich zdobyczom. Całkiem słusznie i oby się udało.