Idea Jagiellońska
Nie pamiętam, czy już kiedyś o tym na wieloforumie wspominałem, ale jako człowiek niecierpliwy, ciekawski, ale nadto powolny i nie potrafiący czytać prędko, mam w nawyku czytać kilka książek jednocześnie. W apogeum czytałem po chyba osiem do dziesięciu książek na raz. Obecnie, niech no skalkuluję, jeno pięć. To nic, bo co najgorsze lubię jeszcze w trakcie tych lektur poprzetykać je krótkimi fragmentami dzieł wiekopomnych. I tak odważyłem się sięgnąć po półkę histeryczną mojej skromnej biblioteczki, po księgę mianowicie imć pana Konopczyńskiego. Ocieram kurz, otwieram pożółkłe stronice, jak Duch Święty nakazuje, na chybił trafił, i co ja czytam? Nie ma, pisze rzeczony, czegoś takiego jak ideja jagiellońska. Jest ideja polska. To, co my dziś nazywamy realizowaniem idei jagiellońskiej przez śp. Lecha Kaczyńskiego czy jego duchowych następców, nie jest, dajmy na to, jakąś kwestią wyboru takiej czy innej postawy. Że niby mamy w skarbcu polskości powiedzmy sześć idej, do wyboru do koloru: ideja jagiellońska, piastowska, poniatowska, sobieska, dmowska. Jest prosta sytuacja: albo realizujesz ideję Polski, albo nie. Albo realizujesz ideję Polski, albo Prus, Moskwy, Moraw, Wielkiego Szejtana. No niby słówko tylko, ale mój światopogląd wywróciło do góry nogami.
Otagowano:
0
Aby napisać komentarz, musisz się zalogować lub zarejestrować.
Komentarz
Jagiellońsk - Piastowska - itepeitede, to tylko nazwy tej jednej.
Otóż dla obu "idei" konieczne jest zabezpieczenie tyłów. Piastowie zmagają się z zagrożeniem niemieckim, a Rosja wtedy nie istnieje. Z kolei "jagiellońska" to już ekspansja na wschód - i tyły też zabezpieczone, w postaci Niemiec pogrążonych coraz bardziej w rozbiciu. Istnienie silnych i Niemiec, i Rosji, wymaga wypracowania czegoś nowego, jakiejś syntezy, bo na samych takich "ideach" daleko nie zajedziemy. Polecam też ten wątek:
https://excathedra.pl/index.php?p=/discussion/6911/ruchaczy-trafi/p1
nawet nie pamiętam, czy czytałem - w każdym razie dyskusja jak z dziś!
(listopad 2013)
*
Współcześni językoznawcy wywodzą najczęściej nazwę „Ruś” od nazwy waregów „Rus-” / „Ros-” (wzmiankowanej od 839 roku[15]) i łączą ją z ugrofińskim „ruotsi”, które oznacza „mieszkańców wybrzeża”. Finowie do dzisiaj nazywają tak Szwedów,
**
Ruryk - przywódca oddziału Waregów, który osiadł na zaproszenie zbuntowanej ludności przyszłego księstwa Nowogrodzkiego i został ich władcą około 862 roku. Uważany za założyciela państwa ruskiego[2][3] i protoplastę rodu Rurykowiczów[4], dynastię panującą w różnych państwach ruskich, nieprzerwanie do śmierci cara Fiodora I.