Generalnie portale randkowe degenerowały się z czasem. Na początku rzeczywiście dało się poznać sensowne osoby. Potem większość ewoluowała w kierunku poszukiwania partnerów/ek do zabawy.
@Szturmowiec.Rzplitej powiedział(a):
Zarówno w Anglii, jak i w Holandii, populacja ustabilizowała się w latach 1650-1750, czyli w tym samym okresie, w którym nastąpiły gruntowne zmiany w rolnictwie.
No właśnie, kolego, no właśnie. Nastąpił niewiarygodny postęp w rolnictwie po którym nastąpiły szczęśliwe czasy, kiedy populacja się ustabilizowała dzieki temu, że wszyscy mieli 10 dzieci, z których przeżywało dwoje lub troje, reszta umierała na różne choroby. Przypominam, że Semmelweis i Pasteur mieli dopiero nadejść. Semmelweis, Bryk (najbardziej zasłużony Polak w historii), Lister i Paster w drugiej połowie XIX wieku (dopiero wtedy!) wprowadzają antyseptykę i zwalczają choroby zakaźne w wyniku czego z 10 dzieci przeżywa około dziesięciu. Następuje eksplozja demograficzna połączona z klęską głodu - bo gospodarka zakładała, że w rodzinie trzeba wyżywić pięć osób a nie dziesięć. Socjaliści mają jedną odpowiedź: aborcja. Konserwatyści optują raczej za wielką wojną. Samym ludziom oba pomysły raczej nie przypadają do gustu i wybierają emigrację.
@christoph powiedział(a):
koncerty rajdy obozy letnie
i zimowe
Godnie.
Kedyś płakał mie jeden xiąc w mankiet, że co mu przyszło, z tych wszystkich duszpasterstw akademickich -- "Ot, ileś osób wzięło ślub i przyniosło dzieci do ochrzczenia..." A tymczasem tu należy hejhopować z radochy, o wiele jeszcze jakaś młódź zechce do onego duszpasterstwa zbłądzić.
Dodam jeszcze harcerstwo. Y Klubik Intligiencji Katolickiej.
U nasz na wsi to jeszcze chór parafialny ma niejakie sukcesy na gruncie walki z ujemnym przyrostem naturalnym.
Ja po użyciu w tym wątku słowa Tinder musiałem goglować, żeby dowiedzieć się, co to w ogóle jest. No i wyskoczyło, że to jakiś portal randkowy. Tymczasem sama idea portali randkowych jest nieporozumieniem. W internecie w ogóle potwornym problemem jest brak komunikacji niewerbalnej. To okalecza przekaz. No a w przypadku relacji damsko-męskich komunikacja niewerbalna odgrywa jeszcze większą rolę niż normalnie. Dlatego tego typu portale nie mają sensu, nie dziwi zatem, że są tylko nagromadzeniem patologii. Jako takie są całkowicie niemiarodajne.
Tak się chełpią:
Ponad 2 Miliony Profili
103 049 Par
17 253 Małżeństw
A poza tym wskazuję tut. Forumek, zwłaszcza ze wskazaniem na śp. FF, kedy jeszcze nie byliśmy takimi dziadersami. Skojarzyły się tam na pewno trzy małżęstwa, a cheba i cztery (jedno w trakcie rozwodu). Sam jednego forumkowiczka twardo swatałem z forumkowiczką, nuale, nic nie wyjszło z tego, tak?
@MarianoX powiedział(a):
Niektórzy nie chcą dostrzec przemian społecznych i obyczajowych jakie zachodzą od kilkudziesięciu lat, a gwałtownie przyspieszyły w ostatnich kilkunastu. Stąd wynikają próby zaprzeczeniem i wyparcia w zetknięciu z rzeczywistością.
Proponuję uważnie rozejrzeć się wokół zamiast tkwić mentalnie w obrazie rzeczywistości społecznej z okolic lat 50-tych
Nie obrażamy się na rzeczywistość tylko szukamy rozwiązań. Takie było założenie wątkotworcy.
Ja widzę tutaj przemożną rolę mężczyzn tylko żeby coś zacząć zmienić trzeba zacząć od siebie.
Więcej odpowiedzialności za siebie, więcej podejmowania decyzji i brania za nie odpowiedzialności.
Tak się chełpią:
Ponad 2 Miliony Profili
103 049 Par
17 253 Małżeństw
A poza tym wskazuję tut. Forumek, zwłaszcza ze wskazaniem na śp. FF, kedy jeszcze nie byliśmy takimi dziadersami. Skojarzyły się tam na pewno trzy małżęstwa, a cheba i cztery (jedno w trakcie rozwodu). Sam jednego forumkowiczka twardo swatałem z forumkowiczką, nuale, nic nie wyjszło z tego, tak?
Takie rady zawsze należy szanować i wdrażać w swoim życiu, pracy nad cnotami nigdy za wiele.
Mówiono tu o braku wzorców męskich wsród zrewoltowanych kobiet, niejednokrotnie uczestniczek Czar(ci)ych Marszów. Jednak często jest tak, że takie wzorce, tj. katolickie jak najbardziej mają (np. ojciec) ale je zdecydowanie kontestują popierając aborcję i promiskuityzm. Znam osobiście takie przypadki. Bynajmniej nie mężczyzna w typie mjr. Leopolda Lisa-Kuli, rtm. Witolda Pileckiego czy św. Józefa jest obiektem ich westchnień.
@MarianoX powiedział(a):
Bynajmniej nie mężczyzna w typie mjr. Leopolda Lisa-Kuli, rtm. Witolda Pileckiego czy św. Józefa jest obiektem ich westchnień.
Nooo, skoro mowa o płk. Bynajmnieju, to wzniosę pieśń:
@MarianoX powiedział(a):
Takie rady zawsze należy szanować i wdrażać w swoim życiu, pracy nad cnotami nigdy za wiele.
Mówiono tu o braku wzorców męskich wsród zrewoltowanych kobiet, niejednokrotnie uczestniczek Czar(ci)ych Marszów. Jednak często jest tak, że takie wzorce, tj. katolickie jak najbardziej mają (np. ojciec) ale je zdecydowanie kontestują popierając aborcję i promiskuityzm. Znam osobiście takie przypadki. Bynajmniej nie mężczyzna w typie mjr. Leopolda Lisa-Kuli, rtm. Witolda Pileckiego czy św. Józefa jest obiektem ich westchnień.
Po pierwsze, nie wiemy czy w ogóle jakikolwiek pan jest obiektem ich westchnień.
Pod drugie, śmiem twierdzić że częścią problemu są panowie którzy nie są w typie Lisa-Kuli czy Pileckiego, tylko myślą o sobie, że są w tym typie.
@Rzchanym powiedział(a):
Ja po użyciu w tym wątku słowa Tinder musiałem goglować, żeby dowiedzieć się, co to w ogóle jest. No i wyskoczyło, że to jakiś portal randkowy. Tymczasem sama idea portali randkowych jest nieporozumieniem. W internecie w ogóle potwornym problemem jest brak komunikacji niewerbalnej. To okalecza przekaz. No a w przypadku relacji damsko-męskich komunikacja niewerbalna odgrywa jeszcze większą rolę niż normalnie. Dlatego tego typu portale nie mają sensu, nie dziwi zatem, że są tylko nagromadzeniem patologii. Jako takie są całkowicie niemiarodajne
Jooo, z tem że tinder służy głównie temu, by się z kimś spotkać.
wciąż zastanawiam się co jest z tą dzietnością. Jedno jest oczywiste - rodzice wkładają sporo wysiłku w wychowanie dzieci, a następnie państwo wymusza na tych dzieciach świadczenie podobne jak na rodziców albo lepsze na starszych ludzi, którzy tego wysiłku nie podjęli.
Jednak jest inny aspekt związany ze wzorcami wychowania. Aż chciałoby się populistycznie powiedzieć - przywróćmy dzieciom podwórka. Sęk w tym, że państwo obecnie traktuje podwórka jako przestrzeń publiczną, na której dzieci mogą przebywać jedynie pod opieką dorosłych. Ciekawe, bo teoretycznie ten wymóg spełnia jedna dorosła osoba na placu zabaw, jednak nie korzysta się z takiego wybiegu względem prawa bo rodzice chcą osobiście dozorować dzieci, podejrzewam, że chronią je nie tylko przed zagrożeniem z zewnątrz, ale też przed innymi dziećmi i rodzicami. W mniejszych rodzinach dochodzi do tego, że rodzice zastępują dzieciom inne dzieci w zabawie. Inaczej mówiąc - brak zaufania do sąsiadów i zajmowanie przez rodziców roli starszego rodzeństwa, infantylizacja dorosłych.
Każdy wie że tak jak dziecko z dzieckiem się wybawią to żodyn tata z mamą nie dadzą rady.
Nie wiem jaka by tu tajemnica miała być?
Po pierwszym dziecku to wiedziałem - może w tym problem że jak już tak się nieskutecznie wymęczy jeden tata z drugą mamą, to się poddają albo wręcz boją mieć kolejne dziecko bo by fizycznie nie podołali?
No tak, człowiek sobie wyobraża że każde dziecko to taki sam wysiłek a przecież to nieprawda bo dzieci są różne, jedne bardziej drugie mniej wymagające, natomiast sumować tego wysiłku i tak nie można bo dzieci zajmują się sobą same jeśli mają towarzystwo oczywiście. A z czasem zaczynają pomagać również.
@Przemko powiedział(a):
No tak, człowiek sobie wyobraża że każde dziecko to taki sam wysiłek a przecież to nieprawda bo dzieci są różne, jedne bardziej drugie mniej wymagające, natomiast sumować tego wysiłku i tak nie można bo dzieci zajmują się sobą same jeśli mają towarzystwo oczywiście. A z czasem zaczynają pomagać również.
to mówisz, że mając gromadkę dzieci, prowadzisz życie bezdzietnego?
"Kobiety coraz częściej wychodzą za mąż niżej pod względem wykształcenia, o ile mężczyzna dobrze zarabia".
Jakież to optymistyczne.
Okazuje się, że wbrew obawom randkowanie nie przeniesie się w całości do internetu.
Tylko na romantycznym spotkaniu w realu da się bowiem ocenić zamożność absztyfikanta.
Było takie opowiadanie Jeremiego Przybory, jak to pod osiedlowym śmietnikiem spotkał gościa który przejrzał jego śmieci i zganił go za brak ekskluzywnych opakowań. W warunkach PRL-u były to różne zagraniczne artykuły do dostania głównie w Pewexie i tak dalej.
Potrzebował ich do skompletowania kubełka pokazowego. Jak go ładnie udekorował, plątał się wieczorami w okolicy śmietnika i czyhał na co ładniejsze panie; nawiązywał rozmowę, z rozpaczą opowiadając że zamknął mu się zatrzaskowy zamek w drzwiach i oto został tak sam, bez dostępu do mieszkania, a przecież tylko chciał wynieść śmieci...
Dama rzucała okiem na super-drogie śmieci w jego kubełku i natentychmiat miękło jej serce, podejmowała decyzję o zaopiekowaniu się nieszczęsnym, a najwyraźniej usytuowanym na wysokim szczeblu społecznej drabiny panem i zapraszała go do domu - co się będzie biedak wieczorem po podwórku daremnie plątał...
Powiem wam coś. Dziecko to odpowiedzialność, zobowiązanie które człowiek zaciąga na te 20+ lat. Jeśli ktoś wychowywał się powiedzmy w katolickiej rodzinie i do tego miał szczęście zawrzeć święty sakrament małżeństwa z osobą o takich samych wzorcach, to łatwiej podejmie się tej odpowiedzialności. Tymczasem dzisiaj powszechnym już zjawiskiem są rozwody i rozbite rodziny. Podejrzewam, że powszechnym również zjawiskiem są rodziny w ten, czy inny sposób dysfunkcyjne. Młodzi masowo kwalifikują się do leczenia psychicznego i dobrze, gdy takie otrzymują. Taki jest często punkt wyjścia - sytuacja, w której ledwie jesteś w stanie wziąć odpowiedzialność za siebie samego, nie mówiąc o dzieciach.
Teraz weźcie pod uwagę jeszcze to, że trwałe małżeństwo nie wydaje się czymś gwarantowanym, a coraz mniej nawet czymś domyślnym. Z tyłu głowy pozostaje możliwość rozwodu i pytanie, czy całkowicie można drugiej osobie zaufać. Logiczne, że odkłada się w czasie najpierw decyzję o ślubie, a później decyzję o dziecku.
@Przemko powiedział(a):
No tak, człowiek sobie wyobraża że każde dziecko to taki sam wysiłek a przecież to nieprawda bo dzieci są różne, jedne bardziej drugie mniej wymagające, natomiast sumować tego wysiłku i tak nie można bo dzieci zajmują się sobą same jeśli mają towarzystwo oczywiście. A z czasem zaczynają pomagać również.
to mówisz, że mając gromadkę dzieci, prowadzisz życie bezdzietnego?
Nie o to.
Niekoniecznie suma wysiłku przy 3 dzieci musi wynosić 3.
Może to być 2 lub -/+ 0,5.
Komentarz
Pierwsze słyszę aby Kościół zabraniał jedzenia końskiego mięsa, tak było?
Na pewno u Wikingów świeżo po nawróceniu. No ale to bez związku, bo to 1000 lat temu było i wiązało się z czcią Thora czy tam Odyna.
Nie da się wykluczyć, że to cycaty z [ówczesnej] Gazety Wybornej.
Generalnie portale randkowe degenerowały się z czasem. Na początku rzeczywiście dało się poznać sensowne osoby. Potem większość ewoluowała w kierunku poszukiwania partnerów/ek do zabawy.
No właśnie, kolego, no właśnie. Nastąpił niewiarygodny postęp w rolnictwie po którym nastąpiły szczęśliwe czasy, kiedy populacja się ustabilizowała dzieki temu, że wszyscy mieli 10 dzieci, z których przeżywało dwoje lub troje, reszta umierała na różne choroby. Przypominam, że Semmelweis i Pasteur mieli dopiero nadejść. Semmelweis, Bryk (najbardziej zasłużony Polak w historii), Lister i Paster w drugiej połowie XIX wieku (dopiero wtedy!) wprowadzają antyseptykę i zwalczają choroby zakaźne w wyniku czego z 10 dzieci przeżywa około dziesięciu. Następuje eksplozja demograficzna połączona z klęską głodu - bo gospodarka zakładała, że w rodzinie trzeba wyżywić pięć osób a nie dziesięć. Socjaliści mają jedną odpowiedź: aborcja. Konserwatyści optują raczej za wielką wojną. Samym ludziom oba pomysły raczej nie przypadają do gustu i wybierają emigrację.
U nasz na wsi to jeszcze chór parafialny ma niejakie sukcesy na gruncie walki z ujemnym przyrostem naturalnym.
U mnie na chórze same dziewczęta. Wymagałoby to głębszej współpracy z kołem ministrantów.
Kilkanaście lat temu usłyszełem, że młodzież uczęszcza do duszpasterstw w podobnym stopniu w celach zapoznawczych co religijnych.
Obruszyłem się wówczas, bo nawet jeśli tak, to co w tym złego? Gdzie mają sympatii szukać - po imprezowniach i tinderach?
Ja po użyciu w tym wątku słowa Tinder musiałem goglować, żeby dowiedzieć się, co to w ogóle jest.
No i wyskoczyło, że to jakiś portal randkowy. Tymczasem sama idea portali randkowych jest nieporozumieniem. W internecie w ogóle potwornym problemem jest brak komunikacji niewerbalnej. To okalecza przekaz. No a w przypadku relacji damsko-męskich komunikacja niewerbalna odgrywa jeszcze większą rolę niż normalnie. Dlatego tego typu portale nie mają sensu, nie dziwi zatem, że są tylko nagromadzeniem patologii. Jako takie są całkowicie niemiarodajne.
Znam 3 bardzo udane małżeństwa, które się poznały na jakichś portalach randkowych - Tindera chyba jeszcze wtedy nie było.
Jakby tak stworzyć jaki katowicki portal tego typu?
https://www.przeznaczeni.pl/
Tak się chełpią:
Ponad 2 Miliony Profili
103 049 Par
17 253 Małżeństw
A poza tym wskazuję tut. Forumek, zwłaszcza ze wskazaniem na śp. FF, kedy jeszcze nie byliśmy takimi dziadersami. Skojarzyły się tam na pewno trzy małżęstwa, a cheba i cztery (jedno w trakcie rozwodu). Sam jednego forumkowiczka twardo swatałem z forumkowiczką, nuale, nic nie wyjszło z tego, tak?
Nie obrażamy się na rzeczywistość tylko szukamy rozwiązań. Takie było założenie wątkotworcy.
Ja widzę tutaj przemożną rolę mężczyzn tylko żeby coś zacząć zmienić trzeba zacząć od siebie.
Więcej odpowiedzialności za siebie, więcej podejmowania decyzji i brania za nie odpowiedzialności.
Ja i Ola to jedno, Conducator i Amelia drugie.
Na rebe Song Jiang i Black Panther.
Takie rady zawsze należy szanować i wdrażać w swoim życiu, pracy nad cnotami nigdy za wiele.
Mówiono tu o braku wzorców męskich wsród zrewoltowanych kobiet, niejednokrotnie uczestniczek Czar(ci)ych Marszów. Jednak często jest tak, że takie wzorce, tj. katolickie jak najbardziej mają (np. ojciec) ale je zdecydowanie kontestują popierając aborcję i promiskuityzm. Znam osobiście takie przypadki. Bynajmniej nie mężczyzna w typie mjr. Leopolda Lisa-Kuli, rtm. Witolda Pileckiego czy św. Józefa jest obiektem ich westchnień.
No to plus 3, o których nie wiedziałem, ale za to minus 1, które było niepewnem.
Jeszcze się okaże, że to najdonioślejszy wpływ Połączonych Forumków na Tenkraj.
I chyba jeszcze Kitchener, z Owockiem Leśnym.
Nooo, skoro mowa o płk. Bynajmnieju, to wzniosę pieśń:
Po pierwsze, nie wiemy czy w ogóle jakikolwiek pan jest obiektem ich westchnień.
Pod drugie, śmiem twierdzić że częścią problemu są panowie którzy nie są w typie Lisa-Kuli czy Pileckiego, tylko myślą o sobie, że są w tym typie.
Tymczasem w Szwajcarii:
"Kobiety coraz częściej wychodzą za mąż niżej pod względem wykształcenia, o ile mężczyzna dobrze zarabia".
Jakież to optymistyczne.
Okazuje się, że wbrew obawom randkowanie nie przeniesie się w całości do internetu.
Tylko na romantycznym spotkaniu w realu da się bowiem ocenić zamożność absztyfikanta.
Jooo, z tem że tinder służy głównie temu, by się z kimś spotkać.
I co to znaczy, jeden powie że łase na kasę a drugi że właśnie rozsądne.
Każde ludzkie działanie ma dwa powody: prawdziwy i ten, który dobrze brzmi 😃
wciąż zastanawiam się co jest z tą dzietnością. Jedno jest oczywiste - rodzice wkładają sporo wysiłku w wychowanie dzieci, a następnie państwo wymusza na tych dzieciach świadczenie podobne jak na rodziców albo lepsze na starszych ludzi, którzy tego wysiłku nie podjęli.
Jednak jest inny aspekt związany ze wzorcami wychowania. Aż chciałoby się populistycznie powiedzieć - przywróćmy dzieciom podwórka. Sęk w tym, że państwo obecnie traktuje podwórka jako przestrzeń publiczną, na której dzieci mogą przebywać jedynie pod opieką dorosłych. Ciekawe, bo teoretycznie ten wymóg spełnia jedna dorosła osoba na placu zabaw, jednak nie korzysta się z takiego wybiegu względem prawa bo rodzice chcą osobiście dozorować dzieci, podejrzewam, że chronią je nie tylko przed zagrożeniem z zewnątrz, ale też przed innymi dziećmi i rodzicami. W mniejszych rodzinach dochodzi do tego, że rodzice zastępują dzieciom inne dzieci w zabawie. Inaczej mówiąc - brak zaufania do sąsiadów i zajmowanie przez rodziców roli starszego rodzeństwa, infantylizacja dorosłych.
Każdy wie że tak jak dziecko z dzieckiem się wybawią to żodyn tata z mamą nie dadzą rady.
Nie wiem jaka by tu tajemnica miała być?
Po pierwszym dziecku to wiedziałem - może w tym problem że jak już tak się nieskutecznie wymęczy jeden tata z drugą mamą, to się poddają albo wręcz boją mieć kolejne dziecko bo by fizycznie nie podołali?
No tak, człowiek sobie wyobraża że każde dziecko to taki sam wysiłek a przecież to nieprawda bo dzieci są różne, jedne bardziej drugie mniej wymagające, natomiast sumować tego wysiłku i tak nie można bo dzieci zajmują się sobą same jeśli mają towarzystwo oczywiście. A z czasem zaczynają pomagać również.
to mówisz, że mając gromadkę dzieci, prowadzisz życie bezdzietnego?
Było takie opowiadanie Jeremiego Przybory, jak to pod osiedlowym śmietnikiem spotkał gościa który przejrzał jego śmieci i zganił go za brak ekskluzywnych opakowań. W warunkach PRL-u były to różne zagraniczne artykuły do dostania głównie w Pewexie i tak dalej.
Potrzebował ich do skompletowania kubełka pokazowego. Jak go ładnie udekorował, plątał się wieczorami w okolicy śmietnika i czyhał na co ładniejsze panie; nawiązywał rozmowę, z rozpaczą opowiadając że zamknął mu się zatrzaskowy zamek w drzwiach i oto został tak sam, bez dostępu do mieszkania, a przecież tylko chciał wynieść śmieci...
Dama rzucała okiem na super-drogie śmieci w jego kubełku i natentychmiat miękło jej serce, podejmowała decyzję o zaopiekowaniu się nieszczęsnym, a najwyraźniej usytuowanym na wysokim szczeblu społecznej drabiny panem i zapraszała go do domu - co się będzie biedak wieczorem po podwórku daremnie plątał...
Tak że tak...
Powiem wam coś. Dziecko to odpowiedzialność, zobowiązanie które człowiek zaciąga na te 20+ lat. Jeśli ktoś wychowywał się powiedzmy w katolickiej rodzinie i do tego miał szczęście zawrzeć święty sakrament małżeństwa z osobą o takich samych wzorcach, to łatwiej podejmie się tej odpowiedzialności. Tymczasem dzisiaj powszechnym już zjawiskiem są rozwody i rozbite rodziny. Podejrzewam, że powszechnym również zjawiskiem są rodziny w ten, czy inny sposób dysfunkcyjne. Młodzi masowo kwalifikują się do leczenia psychicznego i dobrze, gdy takie otrzymują. Taki jest często punkt wyjścia - sytuacja, w której ledwie jesteś w stanie wziąć odpowiedzialność za siebie samego, nie mówiąc o dzieciach.
Teraz weźcie pod uwagę jeszcze to, że trwałe małżeństwo nie wydaje się czymś gwarantowanym, a coraz mniej nawet czymś domyślnym. Z tyłu głowy pozostaje możliwość rozwodu i pytanie, czy całkowicie można drugiej osobie zaufać. Logiczne, że odkłada się w czasie najpierw decyzję o ślubie, a później decyzję o dziecku.
Tyle, dziękuję.
Nie o to.
Niekoniecznie suma wysiłku przy 3 dzieci musi wynosić 3.
Może to być 2 lub -/+ 0,5.