Motes napisal(a): Aha, co do tych przykrości napotykanych przez babcię w szpitalu: wiem, że gorzko, i wiem, że są w porządku lekarze i pielęgniarki, o których zresztą sama babcia opowiadała, ale nie mogę oprzeć się wrażeniu, że żeby zebrać taką ilość anegdot o arogancji i niechęci, jaką zbiera się przez miesiąc kontaktów ze służbą zdrowia, to trzeba by przez 5 lat dzień w dzień po urzędach, sklepach i innych przybytkach publicznej użyteczności chodzić.
Można też do sądu zajrzeć na jakieś pięć minut. Czas się oszczędzi.
Szturmowiec.Rzplitej napisal(a): Interesująco o nieistniejącym i niegroźnym wirusie napisała jedna moja znajoma na Fejsiku:
Nina Mazur Miller Bajka z cyklu: "covid to taka grypa". Ta. Jasne. Rozmawialam wczoraj ze swoim eks. Zachorowal. Zdrowy, wysportowany chłop, pracujacy przez ostatnią dekadę fizycznie (m. in. nosząc spore ciężary), zadnych "chorób towarzyszących". Niby nie przechodził ciężko, nawet w szpitalu nie był. I chuj. Ma nieodwracalnie zniszczone płuca. Nie jest w stanie nawet sam wyniesc smieci do smietnika odleglego o 30 metrow od domu. Wstanie z kanapy i przejscie do kuchni powoduje, ze traci oddech. W zasadzie jest kaleką. Dalsza praca nie wchodzi w grę, bo niby jak? Zastanawia sie, jak będzie dalej żyć, bo ewentualna renta z Social Security to kilkaset dolarow - nijak nie wystarczy na utrzymanie sie, nawet na opłacenie czynszu gdziekolwiek w USA. Ale tak, pierdolcie o "nic takiego", łaźcie bez masek, zarazajcie innych, bezmyślne egoistyczne debile. Życze wam jak najgorzej.
Ja jak jestem przeziębiony to też tracę oddech po wstaniu z kanapy, dlatego profilaktycznie nie wstaję.
JORGE napisal(a): Test kosztuje 500 PLN i trzeba zgłosić się do laboratorium. Wg mnie to jest zbyt drogo.
Drogie to było wystartowanie z badaniami - opracowanie odczynników do testu qPCR (bo o takim mówimy). Ich dalsze wyprodukowanie już jest prostsze. Nie jestem w stanie oszacować, czy sama produkcja materiałów to koszt 1,5, 10 czy 50 zł. Rzucili się na to wszyscy, przemysł biotechowy ma swoje żniwa. Za ile firma z przykładowej Kalifornii sprzedaje? Powiedzmy, że za ok. 100-200 zł. Dorzucamy koszty wysyłki, podatek, obsługę technika-pielęgniarki przy pobraniu, obsługę aparatu i amortyzację... 500 zł wychodzi jak nic.
Ale sprawdź sobie Jorge, jakie są koszty innych badań techniką qPCR. O ile wiem żadne nie schodzą poniżej 300 zł. Nie po to straszą pandemią, żeby nie zarabiać.
I to chyba najlepszy moment na wybrany cytat z Wielguckiego. W jeden dzień dostarczył bibliografii zamknięcie wszystkich tych idiotycznych dyskusji
Matka Kurka napisal: Nie, nie interesuje mnie agonia twojej ciotki z Pułtuska, która konała pod respiratorem z płucami przerobionymi na galaretę, nie interesuje mnie, zajobie, twój szwagier po wirusowych powikłaniach i amputacji rąk i twoja siostrzenica, co to „ledwo z tego wyszła”, szczególnie, że ty żadnej ciotki w Pułtusku nie masz, ze szwagrem przy wódce „przybijasz piątki”, a siostrzenica biega bez maseczki po Instagramie.
Wyborcze "Okopress" o lekarzach i matkach z łódzkiego Instytutu Centrum Zdrowia Matki Polki, czyli "pandemia tak, wypaczenia nie":
"Kiedy zaczęłyśmy organizować protest była z nami mama, która w ciągu 7 miesięcy widziała swoje dziecko dwa razy. Umarło. Mój synek spędzi w szpitalu długie miesiące. Walczę o to, by mieć z nim kontakt" - mówi OKO.press Anna T, jedna ze zbuntowanych matek, lekarka.
Rzucili mi 3 kartki papieru, worek ubrań jak śmieci i powiedzieli: to wszystko, do widzenia. Przez bite 8 miesięcy zero informacji. Teraz płaczę, wyję, że nie było mnie przy Nim. A on czekał tylko na mnie! – pisze matka dziecka, które zmarło w szpitalu Instytutu Centrum Zdrowia Matki Polki w Łodzi. Wpuszczono ją na widzenie tylko dwa razy. „Dlatego walczcie, wzywajcie policję, gdy nie chcą wam pozwolić wejść, krzyczcie, płaczcie, róbcie co się da. Bo gdy dowiecie się, że coś się stało z dzieckiem zostaną wyrzuty sumienia” – pisze do protestujących matek wcześniaków.
Niektóre nie widziały dzieci od tygodni, inne miesięcy. Walczące o życie wcześniaki mają średnio 14 bolesnych procedur dziennie, potrzebują ciepła i głosu matki. Przez decyzje szpitali rodzice i dzieci cierpią oddzieleni murem. Ministerstwo i urzędnicy nie popierają restrykcyjnych zakazów, ale nie interweniują. Matki muszą walczyć same. W piątek 2 października protestują przed Centrum Zdrowia Matki Polki w Łodzi, żądając dostępu do dzieci.
Zdjęcia Ze szpitala dostają zdjęcia. „Dziękuję za pyszne mleko, mamusiu”. Pielęgniarki robią, co mogą, ale żeby ukoić cierpiące dzieci i ich rodziców, zrobić mogą niewiele. Brak kontaktu to dramat dla rodziców, ale też duże zagrożenie dla dzieci.
„Dziecko pozbawione wsparcia jedynej osoby, jaką znało jeszcze z życia płodowego, przeżywa wielką traumę” – pisze Fundacja Rodzić po Ludzku. Rodzice wcześniaków o tym wszystkim wiedzą i z coraz większą rozpaczą domagają się prawa do bycia przy dziecku.
Anna T. nie planowała rodzić w Łodzi. Była tam przejazdem, kiedy okazało się, że synek nie poczeka. Urodził się 26 sierpnia w Szpitalu Instytutu Centrum Zdrowia Matki Polki w Łodzi na długo przed terminem. „Na początku nie dawano mu szans na przeżycie, to było potworne doświadczenie” – mówi OKO.press Anna. „Miałam to szczęście w nieszczęściu, że sama musiałam leżeć w szpitalu ponad tydzień po porodzie. Mogłam go wtedy widywać codziennie, raz nawet wziąć na ręce”. Ale potem Annę wypisano i po jednej wizycie po 10 dniach powiedziano, że ze względu na pandemię dziecka już w szpitalu nie zobaczy. O życie musi dalej walczyć bez niej.
Dyrekcja Szpitala zabroniła odwiedzin u wcześniaków i noworodków na intensywnej terapii jeszcze w marcu. „Podyktowane jest to wyłącznie dobrem naszych pacjentów – noworodków” – podkreślała kierowniczka kliniki neonatologii, prof. Ewa Gulczyńska. Ale hospitalizacja może trwać 2, 3 miesiące, nawet 200 dni.
„A ja wiem, że mój synek spędzi w szpitalu jeszcze długie miesiące” – mówi Anna. Najpierw pisała do dyrekcji. „Na odpowiedź czekałam dwa tygodnie, chociaż wszystkie matki dostały podobną: zakaz kontaktów, bo w czasie pandemii szpital nie chce narażać najmłodszych pacjentów o obniżonej odporności”.
Annie zakaz widzenia z dzieckiem wydaje się absurdalny. Sama jest lekarką internistką, wie, z czym wiąże się COVID. „Nikomu tego nie życzę, szczególnie własnemu dziecku. Ale wiem, że da się bezpiecznie zorganizować pobyt mam w szpitalu.
„Tak samo mogłoby być w Matce Polce. Od pani pełnomocnik ds. pacjenta dowiedziałam się, że od 2 tygodni czeka świeżo wyremontowany internat przy oddziale neonatologii, który stoi dziś pusty. Jest też szpitalny hotel, w którym mamy mogłyby nocować” – mówi Anna. Zauważa też, że trudno o bezpieczniejszą opiekę dla dziecka niż matki, które nocują w szpitalu.
„Nawet personel nie byłby tak dobrze zabezpieczony jak my. Przecież te wszystkie osoby wracają do swoich domów, mają rodziny dzieci, chodzą do sklepów”.
A teraz? Kontakt z dzieckiem to jedynie przekazywanie paczek odbieranych przed wejściem do szpitala. „Ja mam tyle szczęścia, że chociaż karmię piersią. Wiem, że odciągnięte mleko trafi do mojego syna. Dla kobiet, które nie karmią jedyny kontakt z dzieckiem to przekazywanie tetrowych pieluszek” – mówi Anna, choć mówić jej o tym trudno.
Rzecznik Instytutu Centrum Zdrowia Matki Polki jest innego zdania. Poinformował OKO.press, że w szpitalu nigdy nie wprowadzono całkowitego zakazu odwiedzin w klinikach neonatologicznych. Bo dziecko można było odwiedzić przy wypisie, jeśli jego stan bardzo się pogorszył lub jeśli matka przebywała w hotelu dla matek.
Doświadczenia i informacje, które dostawały protestujące mamy, całkowicie temu przeczą. „Do dzieci wchodzą mamy, które jeszcze przebywają w szpitalu i mamy, których dzieci niedługo wychodzą. Mamy tych, które leżą dłużej miały zakaz odwiedzania dzieci aż do tego jednego »widzenia« tuż przed wypisem” – tłumaczy OKO.press Anna T.
Trauma Czy zagrożenie zakażenia noworodka wirusem jest gorsze od braku matki? Ryzyko zakażenia można zminimalizować, matki zastąpić się nie da. „Dbanie o zdrowie dziecka to nie tylko najnowsza aparatura medyczna, ale też minimalizowanie stresu, wie o tym każdy neonatolog” – mówi OKO.press Joanna Pietrusiewicz, prezeska Fundacji Rodzić po Ludzku.
„Problem opresyjnych zakazów dotyczących kontaktu rodziców z nowo narodzonym dzieckiem w dobie pandemii dotknął wszystkie kraje na świecie. W większości dość szybko zorientowano się, jakie niesie to ze sobą konsekwencje, zaczęto ważyć ryzyko i w niektórych krajach obostrzenia zniesiono” – mówi Pietrusiewicz.
We wniosku skierowanym do Ministerstwa Zdrowia Fundacja przytacza szereg argumentów przekonujących do tego, że rodzic jest w procesie zdrowienia niezbędny, a jego brak ma dla noworodka długofalowe skutki. Kangurowanie, czyli bliski, cielesny kontakt ze skórą rodzica ma wpływ na mniejszą ilość bezdechów i szybsze przybieranie na wadze noworodka. Kontakt z rodzicem jest też kluczowy przy ograniczaniu stresu, na który rozwijający się układ nerwowy nie jest przygotowany. Według badań przytaczanych przez Fundację, u wcześniaków zwykłe czynności takie jak zmiany pieluch czy ważenie, uruchamiają reakcję stresową.
„Podczas przyjęcia na Oddział Intensywnej Opieki Neonatologicznej noworodek poddawany jest średnio 60 procedurom, z których część określić można jako bolesne i inwazyjne” – pisze Fundacja. „W ciągu »zwykłego« dnia na oddziale Intensywnej Opieki Neonatologicznej wcześniaki doświadczają średnio 14 bolesnych procedur medycznych dziennie”.
„Kiedy w 1994 roku zaczynaliśmy akcję Rodzić po ludzku – opowiadają OKO.press Anna Otffinowska i Piotr Pacewicz, inicjatorzy tej społecznej inicjatywy – obowiązywały zasady szpitala PRL. Tuż po porodzie dziecko było zabierane i umieszczane z innymi noworodkami w specjalnej sali, gdzie leżało krepowane pieluchą i donoszone mamie tylko na karmienia. Stopniowo wywalczyliśmy wprowadzenie systemu rooming in (łóżeczko dziecka obok łóżka mamy) a także zasadę, która w końcu weszła nawet do ministerialnego rozporządzeniua: „bezpośrednio po urodzeniu należy umożliwić dziecku nieprzerwany kontakt z matką »skóra do skóry«, trwający dwie godziny po porodzie”.
Dr Cezary Żechowski psychiatra dzieci i młodzieży, psychoterapeuta, wymienia dla „Gazety Wyborczej” długofalowe konsekwencje braku kontaktu niemowlęcia z rodzicem:
„Kontakt cielesny, za którym idzie bliskość psychiczna, wpływa na wzrost poziomu oksytocyny, czyli hormonu przywiązania. Brak kontaktu wywołuje u dziecka wielki stres. A jak udowodniono naukowo, pod wpływem stresu szlaki neuronalne mogą tracić neuroplastyczność i mózg może gorzej się rozwijać. Dzieci, które mają za sobą separację, mogą być bardziej agresywne, depresyjne, lękowe i trudniej nawiązywać kontakty. To może wymagać bardzo wiele pracy i wysiłku ze strony rodziców, aby przywrócić harmonijny rozwój dziecka”.
Austriacki psychiatra René Spitz, latach 40. XX wieku dowiódł, że odizolowanie małego dziecka od matki może prowadzić do autoagresji, apatii, powtarzalnych mechanicznych czynności, prowadzić do braku umiejętności nawiązywania głębszych więzi.
Polityka czystych rąk Ilu rodziców jest dziś oddzielonych od dzieci? „Tego nie wie nikt. Przychodzi do nas bardzo dużo maili dotyczących Matki Polki, ale dostajemy też zgłoszenia z innych miast, gdzie rodzice mają ograniczony dostęp do dzieci albo nie ma go w ogóle” – mówi Pietrusiewicz.
Ale są placówki, które sobie z tym radzą”. Anna T. wymienia Szpital im. Księżnej Mazowieckiej w Warszawie, gdzie co drugi dzień są odwiedziny, w Instytucie Matki i Dziecka codziennie, a Centrum Zdrowia Dziecka w Warszawie matkom udostępnia też łóżka, żeby mogły spać w szpitalu.
Fundacja Rodzić po Ludzku pierwszy apel do ministerstwa w sprawie kontaktu rodziców z wcześniakami wystosowała jeszcze w marcu 2020. Ministerstwo odesłało do wytycznych ekspertów, którzy określili warunki obecności rodziców przy noworodkach i zaznaczyło, że „ostateczne decyzje w zakresie umożliwienia kontaktów rodziców z hospitalizowanym noworodkiem należą do kierującego podmiotem leczniczym, który jest w stanie ocenić ryzyko zakażenia koronawirusem”.
Na maila od pani Anny T. krajowa konsultantka w dziedzinie neonatologii, prof. dr hab. Ewa Helwich, odpowiedziała, że całkowity zakaz odwiedzin w oddziałach patologii i intensywnej terapii noworodka został zniesiony na początku czerwca.
„Od tego czasu dyrektorom szpitali rekomendowaliśmy możliwość odwiedzin jednego z rodziców wg. przygotowanego w oddziale grafiku godzinowego pod nadzorem personelu i pod warunkiem stosowania się do zaleceń dotyczących odzieży ochronnej i dezynfekcji rąk”.
Przeciwko nieuzasadnionemu oddzielaniu matek od nowo narodzonych dzieci zaprotestował też Rzecznik Praw Pacjenta, grożąc szpitalom karą pieniężna do wysokości 500 tys. zł.
Pietrusiewicz uważa, że rząd w tej i wielu innych kwestiach prowadzi politykę czystych rąk.
„Urzędnik coś napisze i koniec. Tym czy zapisy wprowadzono w życie, nikt się już nie zajmuje. A kto ma się domagać egzekwowania tych decyzji? Przerażeni ojcowie? Wykończone matki? Mają zatrudniać prawników, kłócić się z dyrekcją, kiedy ich dziecko walczy o życie?”.
„Urzędnik coś napisze i koniec. Tym czy zapisy wprowadzono w życie, nikt się już nie zajmuje. A kto ma się domagać egzekwowania tych decyzji? Przerażeni ojcowie? Wykończone matki? Mają zatrudniać prawników, kłócić się z dyrekcją, kiedy ich dziecko walczy o życie?”.
Za mało, za późno Matki, których dzieci leżą w Szpitalu Matki Polki w Łodzi, zapowiedziały, że 2 października o godzinie 10:00 będą protestować pod wejściem do szpitala.
Dzień przed protestem dyrektor Instytutu Centrum Zdrowia Matki Polki wydał i opublikował na facebooku nowe polecenie służbowe. Kierownik Kliniki będzie teraz wydawał zgody na maksymalnie godzinne widzenie nie częściej niż raz na 10 dni. „To pierwszy krok, za którym miejmy nadzieję, będą możliwe kolejne, ale w pierwszej kolejności musimy monitorować aktualną sytuację epidemiczną i bezwzględnie nie narażać naszych kochanych dzieci” – pisze Instytut.
„To skandal – komentuje Pietrusiewicz – To nie jest żadna odpowiedź na nasze postulaty, rodzice muszą mieć prawo zajmować się dziećmi, a nie widywać je kilka razy w miesiącu”.
„To pierwszy krok, a i tak szpital pisze »w przypadku szczególnego uzasadnienia medycznego«. Czyli prawdopodobnie nadal mamy nie będą wpuszczane do dzieci ” – martwi się Anna. Nie mamy szans na zbudowanie prawdziwej więzi”.
Dla wszystkich mam nowe widzenia, to za mało. Dla niektórych, za późno.
„Kiedy zaczęłyśmy organizować protest była z nami mama, która w ciągu 7 miesięcy widziała dziecko dwa razy przez pół godziny. Niestety umarło, zanim udało nam się wywalczyć widzenia” – mówi OKO.press Anna T, jedna z organizatorek protestu.
Nie wiem, gdzie mieszkacie, skoro w przypadku szanownego Koleżeństwa widoczna jest jakaś różnica w między aktualnym stanem służby zdrowia a sytuacją przed covid-em. W moim przypadku jeśli już występuje, to wyłącznie pozytywna różnica, bo idąc po recepty do tzw. lekarza rodzinnego nie czekam w pełnej kaszlących ludzi poczekalni. Jak dla mnie stan opieki zdrowotnej w Polsce poza bardzo nielicznymi wyjątkami, de facto się nie zmienił.
robert.gorgon napisal(a): Nie wiem, gdzie mieszkacie, skoro w przypadku szanownego Koleżeństwa widoczna jest jakaś różnica w między aktualnym stanem służby zdrowia a sytuacją przed covid-em. W moim przypadku jeśli już występuje, to wyłącznie pozytywna różnica, bo idąc po recepty do tzw. lekarza rodzinnego nie czekam w pełnej kaszlących ludzi poczekalni. Jak dla mnie stan opieki zdrowotnej w Polsce poza bardzo nielicznymi wyjątkami, de facto się nie zmienił.
Mam podobne odczucia . Może dlatego ,że jestem w miarę zdrowy. Jeśli chodzi o recepty mam nadzieję ,że tak pozostanie i po pandemii .
Sarmata1.2 napisal(a): Szkoda że chorzy na inne choroby nie mogą liczyć na czterogwiazdkowe posiłki.
Rozumiem, że inni pacjenci szpitala Wolskiego dostają inne posiłki i masz na temat sprawdzoną informację. To bardzo poważny zarzut. Czekam na jego potwierdzenie.
Sarmata1.2 napisal(a): Szkoda że chorzy na inne choroby nie mogą liczyć na czterogwiazdkowe posiłki.
Rozumiem, że inni pacjenci szpitala Wolskiego dostają inne posiłki i masz na temat sprawdzoną informację. To bardzo poważny zarzut. Czekam na jego potwierdzenie.
Nie wiem co podają w Wolskim. Wiem że jak ja byłem w szpitalu to posiłki ciężko było rozpatrywać w kategorii jakichkolwiek gwiazdek.
Sarmata1.2 napisal(a): Szkoda że chorzy na inne choroby nie mogą liczyć na czterogwiazdkowe posiłki.
Rozumiem, że inni pacjenci szpitala Wolskiego dostają inne posiłki i masz na temat sprawdzoną informację. To bardzo poważny zarzut. Czekam na jego potwierdzenie.
Prawie dałem się nabrać na ten ckliwy "artykuł sponsorowany", ale... Nie, qrwa, w Szpitalu Wolskim kobieta w 8 miesiącu ciąży czekała 6 godzin na SOR z podejrzeniem zakrzepicy. Już widzę te obiadki i owocki. To chyba zachęta żeby się koronawirusić?
Mania napisal(a): Jestem w czerwonej strefie - pow. otwocki. :-(
Niedobrze. Obsranym ze strachu spada odporność, a ludzie jak poddenerwowani, spanikowani to i częściej przejadą sobie wyrzynarką po ręce albo grzmotną młotkiem w palec.
Sarmata1.2 napisal(a): Szkoda że chorzy na inne choroby nie mogą liczyć na czterogwiazdkowe posiłki.
Rozumiem, że inni pacjenci szpitala Wolskiego dostają inne posiłki i masz na temat sprawdzoną informację. To bardzo poważny zarzut. Czekam na jego potwierdzenie.
Nie wiem co podają w Wolskim. Wiem że jak ja byłem w szpitalu to posiłki ciężko było rozpatrywać w kategorii jakichkolwiek gwiazdek.
"Dzisiaj mija 6 tygodni, gdy ostatni raz widziałam swojego synka. Jest wcześniakiem, leży na oddziale neonatologii w Gdańsku. Mam na imię Małgosia. Na co dzień zajmuje się technicznymi aspektami The Mother MAG, mało mnie w social mediach. Dzisiaj jednak chcę Wam opowiedzieć moją historię. Jestem mamą czwórki dzieci. W sierpniu, w 28. tygodniu ciąży urodziłam synka. Nie widziałam go od tamtego momentu. Dostaję raz w tygodniu zdjęcie od pielęgniarek i za każdym razem zastanawiam się, czy to na pewno mój syn. Bardzo chcę poczuć falę miłości, a czuję tylko żal, złość, rozczarowanie. Mam w sobie tyle sprzecznych emocji, często się ich boję, takie są mocne. A to wszystko z tęsknoty. I z bezsilności. Pomyśl, że przez wiele tygodni nie możesz przytulić swojego dziecka, nie możesz go nakarmić, zaśpiewać, pogłaskać. Dotknąć. Choć zerknąć, czy spokojnie śpi. Nie mogę być dzisiaj w Łodzi z innymi protestującymi mamami wcześniaków, ale mogę być tutaj i powiedzieć, wykrzyczeć, wypłakać, że oddzielenie mamy od dziecka i dziecka od mamy to niewyobrażalna trauma dla walczących małych wojowników i ich mam, które zaraz po często nagłych porodach wypisywane są ze szpitala do domu. Bez dziecka. Z burzą hormonów. I pustym brzuchem. Dlaczego nie mogę zobaczyć mojego synka? Lekarze i pielęgniarki codziennie wychodzą z pracy do domu, chodzą do Biedronki, tankują samochody, przytulają swoje dzieci, które odebrali ze szkoły, gdzie jest setka innych dzieci i setka innych rodzinnych historii. I to jest ok, to jest bezpieczne. A ja, mama mojego synka? Dlaczego nie mogę choćby zerknąć? Wiecie… za każdym razem, gdy widzę zdjęcie mojego synka, boję się, że nie poczuję z nim takiej więzi, jak z pozostałą trójką. Nie było kontaktu skóra do skóry, nie było szeptania do małego, czerwonego uszka, nie było masowania po brzuszku, ani karmienia po kilkanaście razy na dobę. Boję się, bo nie wiem, jak pachnie mój synek. Boję się, że straciliśmy na zawsze coś bardzo cennego.. Dziś przytulam wszystkie mamy wcześniaków, które tak jak tęsknią, bezgłośnie z bezsilności płaczą pod prysznicem. Jestem z Wami, jestem jak Wy. The Mother MAG to miejsce dla każdej mamy. Bo jesteśmy jak Wy. Gosia"
Mania napisal(a): Jestem w czerwonej strefie - pow. otwocki. :-(
Niedobrze. Obsranym ze strachu spada odporność, a ludzie jak poddenerwowani, spanikowani to i częściej przejadą sobie wyrzynarką po ręce albo grzmotną młotkiem w palec.
Jaki sympatyczny wpis! Czysta empatia...
Słuchaj Misiu Pysiu; nie jestem obsrana ze strachu, jestem tylko przygnębiona tą całą sytuacją i niektórymi ludzkimi reakcjami, które trudno nazwać ludzkimi.
Mania napisal(a): Jestem w czerwonej strefie - pow. otwocki. :-(
Niedobrze. Obsranym ze strachu spada odporność, a ludzie jak poddenerwowani, spanikowani to i częściej przejadą sobie wyrzynarką po ręce albo grzmotną młotkiem w palec.
Jaki sympatyczny wpis! Czysta empatia...
Słuchaj Misiu Pysiu; nie jestem obsrana ze strachu, jestem tylko przygnębiona tą całą sytuacją i niektórymi ludzkimi reakcjami, które trudno nazwać ludzkimi.
Jak widać z wpisów, Quiz na skutek silnego pobudzenia stresowego najwidoczniej niejednokrotnie uderzył się młotkiem w głowę
To nie tylko Quiz. To cała dość szeroka grupa ludzi, którym denialistyczny zajob uszkodził ośrodki empatii, uczciwości umiłowania prawdy itd. Z przerażeniem to obserwuję. Ludzie łykają manipulacje jak świeże bułeczki, aktywnie ich bronią, a wszelkie dowody obalające wypierają ze świadomości.
Komentarz
Ee tam 3 stówy! W biedronce kupisz 3 za 100!
https://ding.pl/blog/artykuly/test-na-covid19-kupisz-w-biedronce-jest-nawet-promocja,1162
https://tygodnik.tvp.pl/50138161/dziennikarz-wyleczony-z-covid19-wirus-ostro-mnie-przeczolgal
głównie jako przeciwwagę na pełne zajadłości i nienawiści wpisy Qiza. Którego ja już nie mogąc czytać, na własny użytek wsadziłam do Ignora.
Igora Zalewskiego większość z nas zna jako dziennikarza dosyć spokojnego. I taka jest jego relacja.
"First kiss" - narodziny w dobie "pandemii"
https://www.bbc.com/news/uk-england-lincolnshire-54265178?intlink_from_url=&link_location=live-reporting-story
Wyborcze "Okopress" o lekarzach i matkach z łódzkiego Instytutu Centrum Zdrowia Matki Polki, czyli "pandemia tak, wypaczenia nie":
"Kiedy zaczęłyśmy organizować protest była z nami mama, która w ciągu 7 miesięcy widziała swoje dziecko dwa razy. Umarło. Mój synek spędzi w szpitalu długie miesiące. Walczę o to, by mieć z nim kontakt" - mówi OKO.press Anna T, jedna ze zbuntowanych matek, lekarka.
Rzucili mi 3 kartki papieru, worek ubrań jak śmieci i powiedzieli: to wszystko, do widzenia. Przez bite 8 miesięcy zero informacji. Teraz płaczę, wyję, że nie było mnie przy Nim. A on czekał tylko na mnie! – pisze matka dziecka, które zmarło w szpitalu Instytutu Centrum Zdrowia Matki Polki w Łodzi. Wpuszczono ją na widzenie tylko dwa razy. „Dlatego walczcie, wzywajcie policję, gdy nie chcą wam pozwolić wejść, krzyczcie, płaczcie, róbcie co się da. Bo gdy dowiecie się, że coś się stało z dzieckiem zostaną wyrzuty sumienia” – pisze do protestujących matek wcześniaków.
Niektóre nie widziały dzieci od tygodni, inne miesięcy. Walczące o życie wcześniaki mają średnio 14 bolesnych procedur dziennie, potrzebują ciepła i głosu matki. Przez decyzje szpitali rodzice i dzieci cierpią oddzieleni murem. Ministerstwo i urzędnicy nie popierają restrykcyjnych zakazów, ale nie interweniują. Matki muszą walczyć same. W piątek 2 października protestują przed Centrum Zdrowia Matki Polki w Łodzi, żądając dostępu do dzieci.
Zdjęcia
Ze szpitala dostają zdjęcia. „Dziękuję za pyszne mleko, mamusiu”. Pielęgniarki robią, co mogą, ale żeby ukoić cierpiące dzieci i ich rodziców, zrobić mogą niewiele. Brak kontaktu to dramat dla rodziców, ale też duże zagrożenie dla dzieci.
„Dziecko pozbawione wsparcia jedynej osoby, jaką znało jeszcze z życia płodowego, przeżywa wielką traumę” – pisze Fundacja Rodzić po Ludzku. Rodzice wcześniaków o tym wszystkim wiedzą i z coraz większą rozpaczą domagają się prawa do bycia przy dziecku.
Anna T. nie planowała rodzić w Łodzi. Była tam przejazdem, kiedy okazało się, że synek nie poczeka. Urodził się 26 sierpnia w Szpitalu Instytutu Centrum Zdrowia Matki Polki w Łodzi na długo przed terminem. „Na początku nie dawano mu szans na przeżycie, to było potworne doświadczenie” – mówi OKO.press Anna. „Miałam to szczęście w nieszczęściu, że sama musiałam leżeć w szpitalu ponad tydzień po porodzie. Mogłam go wtedy widywać codziennie, raz nawet wziąć na ręce”. Ale potem Annę wypisano i po jednej wizycie po 10 dniach powiedziano, że ze względu na pandemię dziecka już w szpitalu nie zobaczy. O życie musi dalej walczyć bez niej.
Dyrekcja Szpitala zabroniła odwiedzin u wcześniaków i noworodków na intensywnej terapii jeszcze w marcu. „Podyktowane jest to wyłącznie dobrem naszych pacjentów – noworodków” – podkreślała kierowniczka kliniki neonatologii, prof. Ewa Gulczyńska. Ale hospitalizacja może trwać 2, 3 miesiące, nawet 200 dni.
„A ja wiem, że mój synek spędzi w szpitalu jeszcze długie miesiące” – mówi Anna. Najpierw pisała do dyrekcji. „Na odpowiedź czekałam dwa tygodnie, chociaż wszystkie matki dostały podobną: zakaz kontaktów, bo w czasie pandemii szpital nie chce narażać najmłodszych pacjentów o obniżonej odporności”.
Annie zakaz widzenia z dzieckiem wydaje się absurdalny. Sama jest lekarką internistką, wie, z czym wiąże się COVID. „Nikomu tego nie życzę, szczególnie własnemu dziecku. Ale wiem, że da się bezpiecznie zorganizować pobyt mam w szpitalu.
„Tak samo mogłoby być w Matce Polce. Od pani pełnomocnik ds. pacjenta dowiedziałam się, że od 2 tygodni czeka świeżo wyremontowany internat przy oddziale neonatologii, który stoi dziś pusty. Jest też szpitalny hotel, w którym mamy mogłyby nocować” – mówi Anna. Zauważa też, że trudno o bezpieczniejszą opiekę dla dziecka niż matki, które nocują w szpitalu.
„Nawet personel nie byłby tak dobrze zabezpieczony jak my. Przecież te wszystkie osoby wracają do swoich domów, mają rodziny dzieci, chodzą do sklepów”.
A teraz? Kontakt z dzieckiem to jedynie przekazywanie paczek odbieranych przed wejściem do szpitala. „Ja mam tyle szczęścia, że chociaż karmię piersią. Wiem, że odciągnięte mleko trafi do mojego syna. Dla kobiet, które nie karmią jedyny kontakt z dzieckiem to przekazywanie tetrowych pieluszek” – mówi Anna, choć mówić jej o tym trudno.
Rzecznik Instytutu Centrum Zdrowia Matki Polki jest innego zdania. Poinformował OKO.press, że w szpitalu nigdy nie wprowadzono całkowitego zakazu odwiedzin w klinikach neonatologicznych. Bo dziecko można było odwiedzić przy wypisie, jeśli jego stan bardzo się pogorszył lub jeśli matka przebywała w hotelu dla matek.
Doświadczenia i informacje, które dostawały protestujące mamy, całkowicie temu przeczą. „Do dzieci wchodzą mamy, które jeszcze przebywają w szpitalu i mamy, których dzieci niedługo wychodzą. Mamy tych, które leżą dłużej miały zakaz odwiedzania dzieci aż do tego jednego »widzenia« tuż przed wypisem” – tłumaczy OKO.press Anna T.
Trauma
Czy zagrożenie zakażenia noworodka wirusem jest gorsze od braku matki? Ryzyko zakażenia można zminimalizować, matki zastąpić się nie da. „Dbanie o zdrowie dziecka to nie tylko najnowsza aparatura medyczna, ale też minimalizowanie stresu, wie o tym każdy neonatolog” – mówi OKO.press Joanna Pietrusiewicz, prezeska Fundacji Rodzić po Ludzku.
„Problem opresyjnych zakazów dotyczących kontaktu rodziców z nowo narodzonym dzieckiem w dobie pandemii dotknął wszystkie kraje na świecie. W większości dość szybko zorientowano się, jakie niesie to ze sobą konsekwencje, zaczęto ważyć ryzyko i w niektórych krajach obostrzenia zniesiono” – mówi Pietrusiewicz.
We wniosku skierowanym do Ministerstwa Zdrowia Fundacja przytacza szereg argumentów przekonujących do tego, że rodzic jest w procesie zdrowienia niezbędny, a jego brak ma dla noworodka długofalowe skutki. Kangurowanie, czyli bliski, cielesny kontakt ze skórą rodzica ma wpływ na mniejszą ilość bezdechów i szybsze przybieranie na wadze noworodka. Kontakt z rodzicem jest też kluczowy przy ograniczaniu stresu, na który rozwijający się układ nerwowy nie jest przygotowany.
Według badań przytaczanych przez Fundację, u wcześniaków zwykłe czynności takie jak zmiany pieluch czy ważenie, uruchamiają reakcję stresową.
„Podczas przyjęcia na Oddział Intensywnej Opieki Neonatologicznej noworodek poddawany jest średnio 60 procedurom, z których część określić można jako bolesne i inwazyjne” – pisze Fundacja. „W ciągu »zwykłego« dnia na oddziale Intensywnej Opieki Neonatologicznej wcześniaki doświadczają średnio 14 bolesnych procedur medycznych dziennie”.
„Kiedy w 1994 roku zaczynaliśmy akcję Rodzić po ludzku – opowiadają OKO.press Anna Otffinowska i Piotr Pacewicz, inicjatorzy tej społecznej inicjatywy – obowiązywały zasady szpitala PRL. Tuż po porodzie dziecko było zabierane i umieszczane z innymi noworodkami w specjalnej sali, gdzie leżało krepowane pieluchą i donoszone mamie tylko na karmienia. Stopniowo wywalczyliśmy wprowadzenie systemu rooming in (łóżeczko dziecka obok łóżka mamy) a także zasadę, która w końcu weszła nawet do ministerialnego rozporządzeniua: „bezpośrednio po urodzeniu należy umożliwić dziecku nieprzerwany kontakt z matką »skóra do skóry«, trwający dwie godziny po porodzie”.
Dr Cezary Żechowski psychiatra dzieci i młodzieży, psychoterapeuta, wymienia dla „Gazety Wyborczej” długofalowe konsekwencje braku kontaktu niemowlęcia z rodzicem:
„Kontakt cielesny, za którym idzie bliskość psychiczna, wpływa na wzrost poziomu oksytocyny, czyli hormonu przywiązania. Brak kontaktu wywołuje u dziecka wielki stres. A jak udowodniono naukowo, pod wpływem stresu szlaki neuronalne mogą tracić neuroplastyczność i mózg może gorzej się rozwijać. Dzieci, które mają za sobą separację, mogą być bardziej agresywne, depresyjne, lękowe i trudniej nawiązywać kontakty. To może wymagać bardzo wiele pracy i wysiłku ze strony rodziców, aby przywrócić harmonijny rozwój dziecka”.
Austriacki psychiatra René Spitz, latach 40. XX wieku dowiódł, że odizolowanie małego dziecka od matki może prowadzić do autoagresji, apatii, powtarzalnych mechanicznych czynności, prowadzić do braku umiejętności nawiązywania głębszych więzi.
Polityka czystych rąk
Ilu rodziców jest dziś oddzielonych od dzieci? „Tego nie wie nikt. Przychodzi do nas bardzo dużo maili dotyczących Matki Polki, ale dostajemy też zgłoszenia z innych miast, gdzie rodzice mają ograniczony dostęp do dzieci albo nie ma go w ogóle” – mówi Pietrusiewicz.
Ale są placówki, które sobie z tym radzą”. Anna T. wymienia Szpital im. Księżnej Mazowieckiej w Warszawie, gdzie co drugi dzień są odwiedziny, w Instytucie Matki i Dziecka codziennie, a Centrum Zdrowia Dziecka w Warszawie matkom udostępnia też łóżka, żeby mogły spać w szpitalu.
Fundacja Rodzić po Ludzku pierwszy apel do ministerstwa w sprawie kontaktu rodziców z wcześniakami wystosowała jeszcze w marcu 2020. Ministerstwo odesłało do wytycznych ekspertów, którzy określili warunki obecności rodziców przy noworodkach i zaznaczyło, że „ostateczne decyzje w zakresie umożliwienia kontaktów rodziców z hospitalizowanym noworodkiem należą do kierującego podmiotem leczniczym, który jest w stanie ocenić ryzyko zakażenia koronawirusem”.
Na maila od pani Anny T. krajowa konsultantka w dziedzinie neonatologii, prof. dr hab. Ewa Helwich, odpowiedziała, że całkowity zakaz odwiedzin w oddziałach patologii i intensywnej terapii noworodka został zniesiony na początku czerwca.
„Od tego czasu dyrektorom szpitali rekomendowaliśmy możliwość odwiedzin jednego z rodziców wg. przygotowanego w oddziale grafiku godzinowego pod nadzorem personelu i pod warunkiem stosowania się do zaleceń dotyczących odzieży ochronnej i dezynfekcji rąk”.
Przeciwko nieuzasadnionemu oddzielaniu matek od nowo narodzonych dzieci zaprotestował też Rzecznik Praw Pacjenta, grożąc szpitalom karą pieniężna do wysokości 500 tys. zł.
Pietrusiewicz uważa, że rząd w tej i wielu innych kwestiach prowadzi politykę czystych rąk.
„Urzędnik coś napisze i koniec. Tym czy zapisy wprowadzono w życie, nikt się już nie zajmuje. A kto ma się domagać egzekwowania tych decyzji? Przerażeni ojcowie? Wykończone matki? Mają zatrudniać prawników, kłócić się z dyrekcją, kiedy ich dziecko walczy o życie?”.
„Urzędnik coś napisze i koniec. Tym czy zapisy wprowadzono w życie, nikt się już nie zajmuje. A kto ma się domagać egzekwowania tych decyzji? Przerażeni ojcowie? Wykończone matki? Mają zatrudniać prawników, kłócić się z dyrekcją, kiedy ich dziecko walczy o życie?”.
Za mało, za późno
Matki, których dzieci leżą w Szpitalu Matki Polki w Łodzi, zapowiedziały, że 2 października o godzinie 10:00 będą protestować pod wejściem do szpitala.
Dzień przed protestem dyrektor Instytutu Centrum Zdrowia Matki Polki wydał i opublikował na facebooku nowe polecenie służbowe. Kierownik Kliniki będzie teraz wydawał zgody na maksymalnie godzinne widzenie nie częściej niż raz na 10 dni. „To pierwszy krok, za którym miejmy nadzieję, będą możliwe kolejne, ale w pierwszej kolejności musimy monitorować aktualną sytuację epidemiczną i bezwzględnie nie narażać naszych kochanych dzieci” – pisze Instytut.
„To skandal – komentuje Pietrusiewicz – To nie jest żadna odpowiedź na nasze postulaty, rodzice muszą mieć prawo zajmować się dziećmi, a nie widywać je kilka razy w miesiącu”.
„To pierwszy krok, a i tak szpital pisze »w przypadku szczególnego uzasadnienia medycznego«. Czyli prawdopodobnie nadal mamy nie będą wpuszczane do dzieci ” – martwi się Anna. Nie mamy szans na zbudowanie prawdziwej więzi”.
Dla wszystkich mam nowe widzenia, to za mało. Dla niektórych, za późno.
„Kiedy zaczęłyśmy organizować protest była z nami mama, która w ciągu 7 miesięcy widziała dziecko dwa razy przez pół godziny. Niestety umarło, zanim udało nam się wywalczyć widzenia” – mówi OKO.press Anna T, jedna z organizatorek protestu.
https://oko.press/teraz-wyje-ze-nie-bylo-mnie-przy-nim-matki-miesiacami-nie-dopuszczane-do-noworodkow/
https://twitter.com/i/status/1254492946478530560
To bardzo poważny zarzut.
Czekam na jego potwierdzenie.
U mnie zieleń, ale w pracy mamy jednego koronapozytywnego. Zero szczegółów na razie.
Już widzę te obiadki i owocki. To chyba zachęta żeby się koronawirusić?
A co stawało w oczach?
"Dzisiaj mija 6 tygodni, gdy ostatni raz widziałam swojego synka. Jest wcześniakiem, leży na oddziale neonatologii w Gdańsku.
Mam na imię Małgosia. Na co dzień zajmuje się technicznymi aspektami The Mother MAG, mało mnie w social mediach. Dzisiaj jednak chcę Wam opowiedzieć moją historię.
Jestem mamą czwórki dzieci. W sierpniu, w 28. tygodniu ciąży urodziłam synka. Nie widziałam go od tamtego momentu.
Dostaję raz w tygodniu zdjęcie od pielęgniarek i za każdym razem zastanawiam się, czy to na pewno mój syn. Bardzo chcę poczuć falę miłości, a czuję tylko żal, złość, rozczarowanie. Mam w sobie tyle sprzecznych emocji, często się ich boję, takie są mocne. A to wszystko z tęsknoty. I z bezsilności.
Pomyśl, że przez wiele tygodni nie możesz przytulić swojego dziecka, nie możesz go nakarmić, zaśpiewać, pogłaskać. Dotknąć. Choć zerknąć, czy spokojnie śpi.
Nie mogę być dzisiaj w Łodzi z innymi protestującymi mamami wcześniaków, ale mogę być tutaj i powiedzieć, wykrzyczeć, wypłakać, że oddzielenie mamy od dziecka i dziecka od mamy to niewyobrażalna trauma dla walczących małych wojowników i ich mam, które zaraz po często nagłych porodach wypisywane są ze szpitala do domu. Bez dziecka. Z burzą hormonów. I pustym brzuchem.
Dlaczego nie mogę zobaczyć mojego synka?
Lekarze i pielęgniarki codziennie wychodzą z pracy do domu, chodzą do Biedronki, tankują samochody, przytulają swoje dzieci, które odebrali ze szkoły, gdzie jest setka innych dzieci i setka innych rodzinnych historii. I to jest ok, to jest bezpieczne.
A ja, mama mojego synka? Dlaczego nie mogę choćby zerknąć?
Wiecie… za każdym razem, gdy widzę zdjęcie mojego synka, boję się, że nie poczuję z nim takiej więzi, jak z pozostałą trójką. Nie było kontaktu skóra do skóry, nie było szeptania do małego, czerwonego uszka, nie było masowania po brzuszku, ani karmienia po kilkanaście razy na dobę. Boję się, bo nie wiem, jak pachnie mój synek. Boję się, że straciliśmy na zawsze coś bardzo cennego..
Dziś przytulam wszystkie mamy wcześniaków, które tak jak tęsknią, bezgłośnie z bezsilności płaczą pod prysznicem. Jestem z Wami, jestem jak Wy.
The Mother MAG to miejsce dla każdej mamy. Bo jesteśmy jak Wy.
Gosia"
Słuchaj Misiu Pysiu; nie jestem obsrana ze strachu, jestem tylko przygnębiona tą całą sytuacją i niektórymi ludzkimi reakcjami, które trudno nazwać ludzkimi.
Słuchaj Misiu Pysiu; nie jestem obsrana ze strachu, jestem tylko przygnębiona tą całą sytuacją i niektórymi ludzkimi reakcjami, które trudno nazwać ludzkimi.
Jak widać z wpisów, Quiz na skutek silnego pobudzenia stresowego najwidoczniej niejednokrotnie uderzył się młotkiem w głowę
Z przerażeniem to obserwuję.
Ludzie łykają manipulacje jak świeże bułeczki, aktywnie ich bronią, a wszelkie dowody obalające wypierają ze świadomości.